 Edward Blyth | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 grudnia1873 | ||
| Zawód, zajęcie | farmaceuta, zoolog, kurator muzealny | ||
| Narodowość | |||
| Pracodawca | Muzeum Królewskiego Towarzystwa Azjatyckiego w Bengalu | ||
| |||
Edward Blyth (ur.23 grudnia1810 w Londynie, zm.27 grudnia1873 tamże) –angielski zoolog i farmaceuta, jeden z pionierówindyjskiej ornitologii.
Wnomenklaturze zoologicznej, gdy Edwarda Blytha uważa się zaautora nazwy naukowej jakiegośtaksonu, przyjęło się stosowanie skrótuBlyth na oznaczenie jego pełnego imienia i nazwiska.
Edward Blyth urodził się wLondynie 23 grudnia 1810. Jego ojciec byłsukiennikiem. Blyth wykształcił się i pracował jakoaptekarz. W 1841 roku zaproponowano mu posadę kuratora Muzeum Królewskiego Towarzystwa Azjatyckiego wBengalu (ang. The Royal Asiatic Society of Bengal). Towarzystwo, które go zatrudniło, nie spodziewało się, iż znajdzie Europejczyka chętnego do przyjęcia posady przynoszącej 300funtów dochodu rocznie. Uposażenie nie było zmieniane od dwudziestu lat, a dodatek na opłacenie mieszkania wynosił zaledwie cztery funty miesięcznie. Do jego obowiązków należało przeprowadzenie aktualizacji muzealnych katalogów. W 1845 ożenił się. Szukając sposobów na polepszenie swojej sytuacji materialnej pisał pod pseudonimem do „Indian Sporting Review”. Łapał też zwierzęta i sprzedawał je bogatym kolekcjonerom w Indiach iWielkiej Brytanii. Zwracał się ze swoją ofertą do różnych znanych osób, m.in. doKarola Darwina iJohna Goulda. Obaj odrzucili jego oferty[1].
Pracodawcy nie byli jednak zadowoleni z jego pracy, gdyż nie udało mu się uaktualnić muzealnego katalogu. Poświęcił się całkowicie indyjskiejawifaunie. W 1849 roku opublikowałCatalogue of the Birds of the Asiatic Society. Nie musiał prowadzić obserwacji w terenie, gdyż większość okazów otrzymał od innych ornitologów:Allana Octaviana Hume’a,Samuela Tickella iRoberta Swinhoe’a. Funkcję kuratora pełnił do 1862 roku, kiedy to zły stan zdrowia zmusił go do powrotu do Anglii.
Do Londynu powrócił 9 marca 1862 roku. W 1865 roku pomagałThomasowi C. Jerdonowi w przygotowaniu jego publikacjiBirds of India. Z powodudepresji musiał jednak zrezygnować i poddać się leczeniu. Ornitolog był korespondencyjnym członkiem Towarzystwa Zoologicznego. Wybrano go na nadzwyczajnego członka Brytyjskiej Unii Ornitologicznej. Przyczynił się do tegoAlfred Newton[2]. Jego prace dotycząceptaków zapewniły mu tytuł ojca indyjskiej ornitologii. Z czasem przydomek ten przeszedł jednak na Allana Octaviana Hume’a[3].
Z czasem Blyth zaczął pić i został skazany za napaść na dorożkarza. Umarł na chorobę serca 27 grudnia 1873 roku[1]. W 1875 roku wydano pośmiertnie jegoCatalogue of the Mammals and Birds of Burma, zaś w 1881 rokuThe Natural History of the Cranes.
Angielskie nazwy kilku gatunków ptaków mają człon będący odwołaniem do jego nazwiska: Blyth’s Hawk-eagle (pol. wojownik żałobny), Blyth’s Reed Warbler (pol. trzciniak zaroślowy), Southern Blyth’s Leaf-Warbler (pol. świstunka rododendronowa) i Blyth’s Pipit (pol. świergotek stepowy).
Edward Blyth akceptował zasadę dotyczącą modyfikacjigatunków na przestrzeni wieków. Jego pisma miały wpływ na Karola Darwina. Napisał trzy ważne artykuły o zróżnicowaniu, zajmując się w nich efektamiselekcji sztucznej i procesów związanych zdoborem naturalnym. Chciał w nich odnaleźć swego rodzajuarchetyp konkretnych gatunków. Teksty te zostały opublikowane na łamach „The Magazine of Natural History” w latach 1835–1837[4]. Blyth był jednym z pierwszych, który zwrócił uwagę na znaczenie dziełaAlfreda Russela Wallace’aOn the Law Which has Regulated the Introduction of Species. Zasygnalizował istnienie tego eseju Darwinowi w jednym z listów wysłanym zKalkuty 8 grudnia 1855 roku.
