.jpg)
Droit de suite (wym.[dʁwadəsɥit]) –autorskie prawo majątkowe, dziedziczne, niezbywalne, do określonej części dochodów z zawodowej odsprzedaży oryginałuutworu plastycznego, fotograficznego, a także rękopisu utworu literackiego i muzycznego[1].
Instytucjadroit de suite wywodzi się zprawa francuskiego. Jak podał francuski minister kultury i komunikacjiRenaud Donnedieu de Vabres, została wprowadzona do tego systemu w 1920 roku na kanwie odsprzedaży obrazuMilletaL’Angélus, którego wartość znacznie wzrosła po wprowadzeniu go do obrotu. PoI wojnie światowej rodzina Milleta znajdowała się w trudnej sytuacji finansowej, podobnie jak wiele innych rodzin artystów.Droit de suite miało zapobiec temu stanowi rzeczy. Instytucję tę wprowadziła większość krajów europejskich[2]. 27 września 2001 wydanodyrektywę harmonizującą 2001/84/WE[3].
Charakter tego uprawnienia jest dyskusyjny. A. Nowak-Gruca podaje, że bywa ono określane jakopodatek, wynagrodzenielicencyjne, samoistne prawo do wynagrodzenia, uprawnieniesui generis[4]. J. Sieńczyło-Chlabicz dodaje:prawo podmiotowe[5].Droit de suite jest uważane za wyjątek od zasadywyczerpania prawa[4]. Jak pozostałe uprawnienia wchodzące w skład autorskich praw majątkowych, powstaje ono wraz z powstaniem całościpraw autorskich i jego trwanie jest ograniczone w czasie[5].
Zawodowa odsprzedaż wiąże się z działalnościądomów aukcyjnych,galerii sztuki itp. Oryginał oznacza osobiście wykonany przez twórcę egzemplarz, a takżekopie wykonane osobiście albo pod nadzorem twórcy, uznane i oznaczone przez niego jako egzemplarze oryginalne. Roszczenie o zapłatę określonej kwoty powstaje w chwili odsprzedaży utworu[5][1]. Brak zapłaty nie stanowi naruszenia praw autorskich[6]. W Polsce realizacjadroit de suite nie jest objęta obowiązkowym pośrednictwemorganizacji zbiorowego zarządzania[1].
Polskaustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych ustanawiadroit de suite w art. 19–195. Określa należny procent ceny sprzedaży (w zależności od wysokości ceny utworu plastycznego lub fotograficznego degresywnie, od 5% do 0,25%) oraz definiuje pojęcie „oryginalnego egzemplarza utworu”. W przypadku dzieł plastycznych i fotograficznychdroit de suite dotyczy cen w wysokości od równowartości 100 euro, ostatni próg określono dla cen o wysokości przekraczającej równowartość 500 tys. euro, a należna kwota nie może przekraczać równowartości 12,5 tys. euro. W przypadku odsprzedaży rękopisów utworów literackich i muzycznych, obowiązuje stawka 5%[7].
| Pojęcia prawne |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Licencje |
| ||||||||
| Ekonomia | |||||||||
| Akty prawne |
