.jpg) Katedra Niepokalanego Poczęcia NMP w Koszalinie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | Koszalin |
| Data powołania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Katedra | |
| Biskup diecezjalny | |
| Biskup pomocniczy | |
| Biskup senior | |
| Dane statystyczne (2017[1]) | |
| Liczba wiernych | 833 058 |
| Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych | 593 |
| Liczba osób zakonnych | 233 |
| Liczbadekanatów | 24 |
| Liczbaparafii | 221 |
| Powierzchnia | 14 640 km² |
 | |
| 54°11′22,3″N 16°10′49,6″E/54,189528 16,180444 | |
| Strona internetowa | |
Diecezja koszalińsko-kołobrzeska (łac. Dioecesis Coslinensis-Colubregana;niem. Bistum Köslin-Kolberg) – jedna z trzech diecezjiobrządku łacińskiego wmetropolii szczecińsko-kamieńskiej wPolsce, historycznie nawiązująca dodiecezji kołobrzeskiej istniejącej w latach 1000–1007[2]. Ustanowionadiecezją 28 czerwca 1972bulląEpiscoporum Poloniae coetus przezpapieżaPawła VI. Położona jest na terenach 4 województw:zachodniopomorskiego,pomorskiego,lubuskiego iwielkopolskiego[3].
W trakciezjazdu gnieźnieńskiego w 1000 ogłoszono utworzenie niezależnejmetropolii gnieźnieńskiej oraz powołanie podległych jej nowych biskupstw-sufraganii wKrakowie z biskupemPopponem, weWrocławiu z biskupemJanem i wKołobrzegu z biskupemReinbernem.Biskupstwo kołobrzeskie wraz ze śmiercią pierwszego biskupa upadło. Reakcja pogańska zwyciężyła na Pomorzu i osiągnięcia biskupa-misjonarza zostały całkowicie zniszczone. Właściwym misjonarzem tych ziem stał się dopieroOtton z Bambergu, który ochrzcił tysiące Pomorzan, a tereny objęte jego misją zostały włączone pod jurysdykcję jegodiecezji w Bambergu[4].
Teren obecnej diecezji w latach 1140–1535 należał dodiecezji pomorskiej z siedzibą wWolinie (do 1175[5]) ikamieńskiej z siedzibą wKamieniu Pomorskim (do 1535), a także częściowo doarchidiecezji poznańskiej,archidiecezji gnieźnieńskiej,diecezji kruszwickiej,diecezji włocławskiej, a poreformacji dodiecezji berlińskiej idiecezji wrocławskiej. W 1923 powstałaWolna Prałatura Pilska, która skupiała spore tereny dzisiejszej diecezji.
Po zakończeniu działań wojennych, 15 sierpnia 1945 całe terytorium obecnej diecezji zostało włączone do Administracji Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej i Prałatury Pilskiej z siedzibą wGorzowie Wielkopolskim, którą potocznie nazywano diecezją gorzowską[6].
W latach 70., po nawiązaniu stosunków dyplomatycznych zRepubliką Federalną Niemiec na terenie administracji planowano utworzyć trzy diecezjeobrządku łacińskiego. Jedną z nich miała być diecezja słupsko-kołobrzeska.
Kiedy rozważano podział administracji apostolskiej ze stolicą wGorzowie Wielkopolskim, planowano ogromny teren (1/7 powierzchni Polski) przekształcić w trzy osobne jednostki kościelne. Wśród nich w latach 1970–1972 wymieniano diecezję ze stolicą biskupią wSłupsku. Pierwszy projekt datowany na 1 czerwca 1970 zakładał, iż katedrą będzieKościół Najświętszej Maryi Panny.
Jeszcze na początku 1972 była mowa o diecezji ze stolicą wSłupsku. Jednakże władze państwowe proponowały, aby stolicą nowej diecezji zostałKoszalin, gdyż był wówczas centrum administracyjnym ówczesnegowojewództwa koszalińskiego. Władze kościelne przyjęły taką propozycję i ostatecznie w 28 czerwca 1972 papieżPaweł VI bulląEpiscoporum Poloniae coetus erygował Diecezję koszalińsko-kołobrzeską, która powstała z terenówdiecezji berlińskiej i Prałatury Pilskiej i została włączona dometropolii gnieźnieńskiej. Pierwszym ordynariuszem został bpIgnacy Jeż[7].
PapieżJan Paweł II dwukrotnie zmieniał granice diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. 25 marca 1992 bullaTotus Tuus Poloniae populus wyłączyła z diecezji tereny na wschód odSłupska iMiastka, które przyłączono dodiecezji pelplińskiej. Zdiecezji gorzowskiej przyłączono wówczas okręg pilski zPiłą,Trzcianką iKrzyżem Wielkopolskim na czele. Od 1992 diecezja należy dometropolii szczecińsko-kamieńskiej. Kolejna zmiana granic diecezji miała miejsce 25 marca 2004, kiedy dekanat złotowski przyłączono do nowejdiecezji bydgoskiej.
Najważniejszym wydarzeniem w dziejach diecezji była wizytaJana Pawła II. Papież rozpoczynającczwartą podróż apostolską do Ojczyzny wylądował na podkoszalińskimlotnisku w Zegrzu Pomorskim. Podczas wizyty w diecezji w dniach 1–2 czerwca 1991 poświęcił gmachseminarium duchownego, nawiedziłkoszalińską katedrę, skąd prowadziłmodlitwę różańcową transmitowaną przezRadio Watykańskie na cały świat, odprawił mszę polową dla wielkiej rzeszy diecezjan przed kościołemDucha Świętego w Koszalinie i poświęciłsanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej na Górze Chełmskiej. W drugim dniu pielgrzymki na lotnisku w Zegrzu Pomorskim Papież spotkał się zWojskiem Polskim i odleciał doRzeszowa, aby kontynuowaćwizytę apostolską w Polsce[8].
Ważnym wydarzeniem dla diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej było podpisanie w dniu 11 czerwca 2016 przezbp. Edwarda Dajczaka Dekretu zwołania II Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej i Dekretu ustanowienia Komisji przygotowawczej II Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej podczas diecezjalnych obchodów jubileuszu 1050-lecia chrztu Polski wbazylice konkatedralnej w Kołobrzegu[9]. W dniu 15 października 2022 nastąpiło podpisanie przez bp. Edwarda DajczakaDekretu zatwierdzenia i promulgacji Uchwał II Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej oraz uroczyste zamknięcie synodu wKatedrze Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Koszalinie iWyższym Seminarium Duchownym w Koszalinie[10].
Diecezja koszalińsko-kołobrzeska graniczy z sześcioma diecezjami (od zachodu zarchidiecezją szczecińsko-kamieńską idiecezją zielonogórsko-gorzowską, od południa zarchidiecezją poznańską iarchidiecezją gnieźnieńską oraz od wschodu zdiecezją bydgoską idiecezją pelplińską), a także od północy zBałtykiem.
W 1972 w chwili erekcji diecezji było 14 dekanatów[8]:
29 stycznia 1973 bpIgnacy Jeż dokonał nowego podziału diecezji na 16 dekanatów:
W 1977 diecezja była podzielona na 19 dekanatów po utworzeniu:barwickiego,darłowskiego iłebskiego. W 1982 było już 21 dekanatów: podzielono dekanat koszaliński na odrębne dekanaty Koszalin Północ i Koszalin Południe, a także utworzono dekanatCzarne. Po utworzeniu dekanatówGłówczyce iPołczyn-Zdrój diecezja w 1987 była podzielona na 23 dekanaty.25 marca 1992 po ustanowieniu nowych granic diecezji bpCzesław Domin dokonał nowego podziału na 23 dekanaty[11]:
BpMarian Gołębiewski na początku swojej posługi w diecezji, którą rozpoczął w 1996 utworzył dekanaty ze stolicami w:Bobolicach,Mielnie iUstce, dekanat Krzyż Wielkopolski włączył do dekanatu trzcianeckiego, natomiast dekanaty koszalińskie i słupskie połączył w pojedyncze jednostki administracyjne jako dekanat Koszalin Miasto i dekanat Słupsk. Ten sam biskup 1 stycznia 1999 dokonał kolejnej zmiany w wewnętrznych granicach administracji diecezji tworząc dekanatyGościno,Słupsk Wschód orazSłupsk Zachód[12].
Po odłączeniu od diecezji 25 marca 2004 dekanatu złotowskiego, który przeszedł do nowejdiecezji bydgoskiej, obecnie diecezja koszalińsko-kołobrzeska składa się z 24 dekanatów[13]:
Osobny artykuł:Biskupi koszalińsko-kołobrzescy.wakat
|
|
|
|
|
|
|
