.jpg) Ostatni Consolidated A-11 (numer seryjny 33-211) | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | Consolidated Aircraft | ||
| Typ | samolot szturmowy | ||
| Konstrukcja | metalowa | ||
| Załoga | 2 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 1933 | ||
| Lata produkcji | 1934 | ||
| Liczba egz. | 4 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | silnik rzędowy Curtiss V-1570-59 | ||
| Moc | 675 KM | ||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 13,38 m | ||
| Długość | 8,91 m | ||
| Wysokość | 2,99 mm | ||
| Powierzchnia nośna | 27,59 m² | ||
| Masa | |||
| Własna | 1725 kg | ||
| Startowa | 2517 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 365 km/h | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 4 nieruchome km 7,62 mm, jeden ruchomy km 7,62 mm, do 220 kg bomb | |||
| Użytkownicy | |||
| United States Air Corp | |||
| |||
Consolidated A-11 (Consolidated Model 27) – amerykańskisamolot szturmowy z lat 30., zaprojektowany dlaUnited States Army Air Corp (USAAC) w wytwórniConsolidated Aircraft jako udoskonalona wersja samolotuDetroit-Lockheed Y1A-9. Wyprodukowano tylko pięć samolotów tego typu.
Po bankructwie krótko istniejącej firmyDetroit-Lockheed, prawa do budowy samolotów tej firmy oraz ich plany zostały przejęte przez wytwórnięConsolidated Aircraft, która także zatrudniła jednego z głównych projektantów tej firmyRoberta J. Woodsa[1]. Woods kontynuował prace nad zaprojektowanymi w Detroit-Lockheed samolotamiYP-24 iY1A-9[1]. W porównaniu z ich poprzednikami samoloty Consolidated, odpowiednioConsolidated Y1P-25 i Y1A-11 (Consolidated Model 27[2]), miały konstrukcję całkowicie metalową (samoloty Detroit-Lockheed miały drewnianą konstrukcję skrzydeł) i były nieco poprawione aerodynamicznie[1]. Wersja szturmowa Y1A-11 różniła się od wersji myśliwskiej Y1P-25 silniejszym uzbrojeniem strzeleckim (dwa dodatkowe karabiny maszynowy 7,62 mm w skrzydłach), zewnętrznymi zaczepami na bomby i brakiemturbosprężarki, jako że samolot szturmowy miał operować tylko na stosunkowo niewielkich wysokościach[1][2].
Pierwszy prototypowy samolot, Y1A-11 (numer seryjny 32-322[3]) został dostarczony do bazyWright Field w styczniu 1933[1]. Był to pierwszy amerykański samolot szturmowy z wciąganym podwoziem, mechanizm podwozia był bardzo prosty - pilot podnosił i opuszczał koła ręcznie, przy pomocy korby w kokpicie[3]. Wraz z Y1A-11 w tym samym czasie dostarczono jego myśliwską wersję Y1P-25, obydwa samoloty zostały rozbite w wypadkach zaledwie o kilka dni od siebie - Y1P-25 został zniszczony 13 stycznia 1933, a Y1A-11 rozbił się tydzień później - 20 stycznia[3]. Dochodzenie USAAC wykazało, że żaden z samolotów nie został rozbity z powodu błędów konstrukcyjnych i zamówiono serie produkcyjne obydwu samolotów[3].
Pierwsza, i zarazem ostatnia, seria produkcyjna samolotu liczyła cztery maszyny (numery seryjne 33-208/211)[4][2] i została zamówiona 1 marca 1933[2]. W wersji produkcyjnej w samolocie dokonano szereg modyfikacji; trójpłatowe śmigło zostało zastąpione dwupłatowy, uproszczono mechanizm wciągania podwozia i usunięto klapy zakrywające koła[4]. Podobnie jak wersja prototypowa, także A-11 były napędzane silnikiem bez turbosprężarki, wersja myśliwska samolotu, P-30, miała turbosprężarkę umieszczoną po lewej stronie nosa samolotu[4].
Osiągi A-11 stawiały je wśród najlepszych samolotów USAAC w połowie lat 30., ale po pierwszej serii nie zamówiono już więcej samolotów tego typu[4]. Zdecydowano wówczas, że samoloty szturmowe powinny być napędzane chłodzonymi powietrzemsilnika gwiazdowymi jako mniej podatnymi na uszkodzenia bojowe[4].
Jeden z A-11 został przekazany wytwórniBell Aircraft, gdzie służył jako latające laboratorium do testowania nowego silnikaAllison XV-1710-7[2][5]. Allison V-1710 był chłodzonym cieczą silnikiem rzędowym V-12 i w czasieII wojny światowej był używany w wielu amerykańskich samolotach myśliwskich[5].
.svg)
.svg)
