 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Minister transportu Wielkiej Brytanii | |||
| Okres | od 14 lipca 2016 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Przewodniczący Izby Gmin | |||
| Okres | od 9 maja 2015 | ||
| Przynależność polityczna | Partia Konserwatywna | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Lord Kanclerz | |||
| Okres | |||
| Przynależność polityczna | Partia Konserwatywna | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Minister sprawiedliwości Wielkiej Brytanii | |||
| Okres | |||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Chris Grayling, właśc.Christopher Stephen Grayling (ur.1 kwietnia1962 wLondynie) –brytyjski historyk, dziennikarz i polityk, członekPartii Konserwatywnej, od 2001 do 2024 członekIzby Gmin. W latach 2012–2015 minister sprawiedliwości iLord Kanclerz wpierwszym gabinecie Davida Camerona. Był pierwszym Lordem Kanclerzem bez wykształcenia prawniczego od 1558 roku[1]. W latach 2015–2016przewodniczący Izby Gmin ilord przewodniczący rady. Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 minister transportu wgabinecie Theresy May.
Jest absolwentemUniversity of Cambridge, gdzie uzyskał licencjat z historii. W młodości był członkiemPartii Socjaldemokratycznej, skąd przeniósł się po pewnym czasie do konserwatystów. W 1985 dołączył do pionu informacyjnegoBBC, początkowo jako stażysta, a następnie jako producent. W 1988 przeszedł do telewizjiChannel 4, gdzie był wydawcą serwisów ekonomicznych. W 1991 powrócił do BBC, gdzie pracował w zespole projektu BBC Select. W latach 1993–1997 pracował jako niezależny producent telewizyjny, zaś w 1997 przeniósł się do branży konsultingowej. W tym samym roku po raz pierwszy kandydował do Izby Gmin, lecz bez powodzenia.
W latach 1998–2002 był radnymgminy Merton wchodzącej w składWielkiego Londynu[2].
W2001 uzyskał mandat parlamentarny wokręgu wyborczym Epsom and Ewell(inne języki) w hrabstwieSurrey. Uzyskiwał w tym okręgu reelekcje w kolejnych wyborach w 2005, 2010, 2015, 2017 i 2019. W 2005 został powołany dogabinetu cieni, gdzie początkowo był „cieniem”przewodniczącego Izby Gmin, a następnie ministra transportu. W latach 2007–09 pełnił funkcję ministra pracy i emerytur w gabinecie cieni, a w latach 2009–2010 ministra spraw wewnętrznych. Powyborach w 2010 i powstaniu koalicji konserwatystów iLiberalnych Demokratów, nie wszedł do Gabinetu, lecz został wiceministrem pracy i emerytur. 4 września 2012 podczas rekonstrukcjipierwszego gabinetu Davida Camerona został awansowany na ministra sprawiedliwości i Lorda Kanclerza[3].
Powyborach w 2015, w których konserwatyści uzyskali samodzielną większość, został mianowany przewodniczącym Izby Gmin i lordem przewodniczącym rady. W trakcie kampanii przedreferendum w 2016, opowiadał sięwystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej[2].
Od 14 lipca 2016[4] do 24 lipca 2019[5] był ministrem transportu wgabinecie Theresy May.
Nie kandydował wwyborach parlamentarnych w 2024[6].
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
| W dniu powstania |
|---|
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
| Ministrowie transportu (1919–1941) | |
|---|---|
| Ministrowie transportu wojennego (1941–1945) | |
| Ministrowie lotnictwa cywilnego (1944–1953) | |
| Ministrowie transportu (1945-1953) | |
| Ministrowie transportu i lotnictwa cywilnego (1953–1959) | |
| Ministrowie transportu (1959–1970) | |
| Ministrowie transportu przemysłowego (1970–1974) | |
| Ministrowie transportu (1974–1997) | |
| Ministrowie środowiska, transportu i regionów (1997–2001) | |
| Minister transportu, samorządu i regionów (2001–2002) | |
| Ministrowie transportu (od 2002) |
