Chosrow II Parwiz (Chosroes II) (pahl. „Zwycięski”) (ur. ?, zm.28 lutego628) – władca z dynastiiSasanidów panujący w latach591–628, synHormizda IV.
W 590 roku, po śmierci swojego ojca z rękiBahrama Czobina, został uwięziony, wkrótce jednak udało mu się zbiec na dwórcesarza Bizancjum,Maurycjusza. Za cenęArmenii po jezioroWan został przez niego przywrócony do władzy, a między obu państwami nastał kilkunastoletni okres pokoju. Gdy jednak Maurycjusz został obalony i zamordowany przezFokasa, Chosrow, występując jako mścicieldynastii justyniańskiej wznowiłwojnę z Bizancjum. Dzięki swym wodzom,Szarbarazowi iSzachinowi, odniósł w nich początkowo szereg świetnych sukcesów: w 611 roku zdobytoAntiochię, następnieDamaszek iJerozolimę (614[1]).
W 619 rokuPersowie zdobyliAleksandrię wEgipcie, a do roku 626 trzykrotnie atakowaliKonstantynopol, jednak już w 622 roku cesarzHerakliusz rozpoczął kontrofensywę z terenów obecnejAbchazji, a jednocześnie bizantyńska dyplomacja skutecznie wyzyskała konflikt między Szarbarazem a Chosrowem, w wyniku jej działańspahbod wycofał się z wojny. W tej sytuacjiPersowie zostali w 627 roku rozgromienipod Niniwą, a cesarz Herakliusz zdobyłKtezyfon. WyczerpanaPersja nie była zdolna do dalszej walki, na początku628[2] roku Chosrow został obalony i zabity przez synaKawada II – zapoczątkowało to okres chaosu, któregoSasanidzi nie zdołali już przezwyciężyć.
Pomimo swego przydomka Chosrow oceniany jest jako władca nieudolny, zawdzięczający sukcesy splotowi okoliczności oraz uzdolnionym podwładnym.
- ↑Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 293.ISBN 978-84-9819-814-0.
- ↑Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. Pierwsza krucjata i założenie Królestwa Jerozolimskiego. T. I. Warszawa: PIW, 1987.ISBN 83-06-01457-X. Brak numerów stron w książce
