 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 9 czerwca 1948 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk, prawnik, nauczyciel akademicki | ||
| |||
Cesare Salvi (ur. 9 czerwca 1948 wLecce[1]) –włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, od 1999 do 2001 minister pracy i ochrony socjalnej.
Z wykształcenia prawnik, praktykował jakoadwokat. Został także nauczycielem akademickim, prowadząc wykłady z zakresu prawa cywilnego[1][2].
Był działaczemWłoskiej Partii Komunistycznej, na początku lat 90. wchodził w skład jej sekretariatu krajowego. W 1991 poparłAchille Occhetto i brał udział w powołaniu postkomunistycznejDemokratycznej Partii Lewicy[2], z którą później współtworzyłDemokratów Lewicy. W 1992 po raz pierwszy został wybrany w składSenatu. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1994, 1996, 2001 i 2006, zasiadając w wyższej izbie włoskiego parlamentu do 2008[1]. W latach 1994–1999 przewodniczył senackiej frakcji swojego ugrupowania[2].
Od czerwca 1999 do czerwca 2001 sprawował urząd ministra pracy i ochrony socjalnej w rządach, którymi kierowaliMassimo D’Alema iGiuliano Amato[3][4][5].
W 2007 nie poparł powstaniaPartii Demokratycznej, dołączając do rozłamowejDemokratycznej Lewicy[1]. Po odejściu z parlamentu brał udział w różnych inicjatywach lewicowych wraz ze swoim ruchem politycznym Socialismo 2000. Powrócił także do pracy naukowej jako profesorUniwersytetu w Perugii[6].
| W dniu powstania |
|
|---|
.jpg)
| W dniu powstania |
|
|---|
_cropped.jpg)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
