 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 listopada 1878 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 maja 1959 | ||
| Zawód, zajęcie | prawnik, dyplomata | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Carlos Saavedra Lamas (ur.1 listopada1878 wBuenos Aires, zm.5 maja1959 tamże) – argentyński naukowiec, prawnik i polityk, laureatPokojowej Nagrody Nobla.
W 1903 obronił z wyróżnieniemsummacum laude naUniwersytecie w Buenos Aires pracę doktorską z zakresu prawa. Studia kontynuował wParyżu, po czym pracował jako profesor prawa i historii konstytucjonalizmu naNarodowym Uniwersytecie La Platy. Następnie podjął pracę na swojejAlma Mater jako wykładowca ekonomii politycznej i prawa konstytucyjnego. Zorganizował także studia socjologiczne. Opublikował szereg prac z zakresu prawa międzynarodowego i prawa pracy. Karierę naukową przerwał w 1915 roku, kiedy został mianowany ministrem sprawiedliwości i edukacji. Do pracy akademickiej powrócił w 1938 roku. W latach 1941–1943 pełnił funkcję rektora, zaś do 1946 profesora Uniwersytetu w Buenos Aires.
W 1907 roku został sekretarzem generalnym zarządu miasta Buenos Aires. Rok później został po raz pierwszy wybrany doparlamentu. Aktywnie uczestniczył w pracach legislacyjnych dotyczących wód przybrzeżnych, irygacji, imigracji, kolonizacji oraz finansów rządowych. Po mianowaniu w 1915 na stanowisko ministra sprawiedliwości i edukacji, przeprowadził reformę systemu edukacji. Był jednym ze współorganizatorówMiędzynarodowej Organizacji Pracy w 1919 roku. W 1932 prezydentAgustín Pedro Justo mianował go ministrem spraw zagranicznych. Doprowadził do powrotu Argentyny doLigi Narodów. W październiku 1933 napisał Traktat o Nieagresji i Współpracy popisany przez wszystkie państwa reprezentowane na siódmejkonferencji panamerykańskiej odbywającej się wMontevideo[1]. Poprzez liczne zabiegi dyplomatyczne przyczynił się do zakończeniawojny o Chaco pomiędzyParagwajem aBoliwią, za co został wyróżniony Pokojową Nagrodą Nobla za rok 1936.
Zmarł w 1959 roku w wieku 80 lat.
