 Carl Ludwig Siegel w 1975 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 31 grudnia 1896 |
| Data i miejsce śmierci | 4 kwietnia 1981 |
| Profesor | |
| Specjalność: teoria liczb | |
| Alma Mater | |
| Nagrody | |
Nagroda Wolfa (1978) | |
Carl Ludwig Siegel (ur.31 grudnia1896 wBerlinie, zm.4 kwietnia1981 wGetyndze) –niemieckimatematyk, laureatNagrody Wolfa w dziedzinie matematyki z 1978 roku. Specjalizował się przede wszystkim wteorii liczb[1].
Urodził się w Berlinie, jego ojciec pracował na poczcie. W 1915 rozpoczął studia na obecnymUniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Choć początkowo chciał uczyć się astronomii, pod wpływem jednego ze swoich wykładowców –Ferdinanda Georga Frobeniusa zainteresował się teorią liczb, którą została główną dziedziną jego zainteresowań w przyszłej karierze naukowej[1].
W 1917 musiał przerwać naukę ze względu na powołanie do wojska. Studia wznowił w 1919, tym razem naUniwersytecie w Getyndze[1]. Tam też rok później uzyskał doktorat na podstawie rozprawyApproximation algebraischer Zahlen, napisanej pod kierunkiemEdmunda Landaua[2].
W 1922 został profesorem naUniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie[1]. W 1935 Siegel spędził pół roku wInstitute for Advanced Study (IAS)[3]. Wrócił następnie do Frankfurtu, ale już pod koniec 1937 przyjął stanowisko profesora w Getyndze i przeniósł się tam na początku 1938. Siegel źle się czuł w kraju rządzonym przez Hitlera, nie akceptował też nazistowskich prześladowań Żydów. Na początku 1940 opuścił więc Niemcy, wykładając krótko najpierw w Danii, a następnie w Norwegii. Od 1940 do 1951 pracował ponownie w IAS[3], a w 1951 roku wrócił do Niemiec i resztę swojej kariery spędził w Getyndze[1].
Wypromował osiemnastu doktorów (siedemnastu w Niemczech i jednego w USA), w tym laureata Nagrody WolfaJürgena Mosera(inne języki)[2].
Autor ponad 100 artykułów. Swoje prace publikował m.in. w „Annals of Mathematics”, „Mathematische Annalen”, „Transactions of the American Mathematical Society”, „American Journal of Mathematics”, „Acta Arithmetica”, „Bulletin of the American Mathematical Society”, „Acta Mathematica”, „Journal für die Reine und Angewandte Mathematik”, „Duke Mathematical Journal” i „Inventiones Mathematicae”[4].
W 1978 (a więc przed ustanowieniemNagrody Abela) przyznano mu (drugim nagrodzonym byłIzrail Gelfand) inauguracyjną Nagrodę Wolfa w dziedzinie matematyki. Otrzymał ją w uznaniu wkładu w teorię liczb, teorię funkcji zespolonych wielu zmiennych imechanikę nieba[5].
Znany jest m.in. z jednego z podstawowych twierdzeń z dziedzinyaproksymacji diofantycznejliczb algebraicznych –twierdzenia Thuego-Siegela-Rotha[1].
W 1936 wygłosił wykład plenarny naMiędzynarodowym Kongresie Matematyków w Oslo[6], był też członkiemNational Academy of Sciences of the United States (od 1968[7]) i członkiem honorowymLondon Mathematical Society(inne języki) (od 1956)[8].
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson:Carl Ludwig Siegel wMacTutor History of Mathematics archive(ang.)
