Osadnictwo nad cieśninąSaltstraumen sięga 10 tys. lat dzięki dobrym warunkom połowowym[1]. Na terenie gminy znajdują się jedne z najstarszych zachowanych rzeźb naskalnych w Norwegii[1].
W 1816 r. Bodø uzyskało status miasta targowego ("kjøpstad")[2]. Według założeń miało obsługiwać eksport ryb z północnej Norwegii i stanowić alternatywę dla portu wBergen, jednakże rozwijało się słabo i w latach 50. XIX wieku rozważano pozbawienie go praw miejskich[1]. Szybszy rozwój Bodø rozpoczął się ok. 1870 r. w związku ze zwiększonym połowem śledzi[1]. Od 1865 r. do 1890 r. populacja wzrosła z 519 do 3656 osób[1].
Podczasniemieckiej inwazji na Norwegię w czasieII wojny światowej, Niemcy zbombardowali Bodø 27 maja 1940[3]. Naloty zniszczyły m.in. lotnisko, 420 domów[3], fabryki, banki, sklepy, magazyny, szkoły, urzędy i szereg zabytków[4]. Zginęło 15 osób[3] (13Norwegów i 2 żołnierzy brytyjskich), a 3700 osób straciło dach nad głową[4]. 1 czerwca 1940 Niemcy wkroczyli do miasta i rozpoczął się okres okupacji[3]. Bodø stanowiło jedno z najbardziej zniszczonych miast norweskich w II wojnie światowej[1].
W 1968 r. do gminy Bodø włączono gminę Bodin, do której w 1964 r. włączono Kjerringøy[2]. W 2005 r. do gminy Bodø włączono Skjerstad[2].
Według danych z 2022 r. gminę zamieszkiwało 52 803 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 40 osób/km². Pod względem zaludnienia Bodø zajmuje 14. miejsce wśród norweskich gmin.
Według danych na 2022 r. dyrektorem gminy (norw.kommunedirektør) jest Kjell Hugvik[5], natomiast funkcję burmistrza pełni (norw.ordfører, d.borgermester) Ida Maria Pinnerød, należąca do Partii Pracy (j.no.norw.Arbeiderpartiet)[6].
