 ARH-70 | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | |||
| Typ | |||
| Załoga | 2 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 20 lipca 2006 | ||
| Liczba egz. | 4 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | 1 ×silnik turbowałowy Honeywell HTS900-2 | ||
| Moc | 723 kW | ||
| Wymiary | |||
| Średnica wirnika | 10,67 m | ||
| Długość | 10,57 m | ||
| Wysokość | 3,56 m | ||
| Masa | |||
| Własna | 1178 kg | ||
| Startowa | 2268 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 259 km/h | ||
| Prędkość przelotowa | 209 km/h | ||
| Pułap | 6096 m | ||
| Zasięg | 300 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| WKM GAU-19 kal. 12,7 mm wukładzie Gatlinga, wyrzutnie rakiet niekierowanychHydra 70 | |||
| Liczba miejsc | |||
| 6 + 2 pilotów | |||
| |||
Bell ARH-70 –amerykański jednosilnikowyśmigłowiecrozpoznawczy opracowany w ramach programu ARH (Armed Reconnaissance Helicopter) przez firmę Bell Helicopter. W wyniku zamknięcia programu w 2008 roku zbudowano tylko 4prototypy.
Śmigłowiec w częścimediów otrzymał nazwę ARH-70 Arapaho, jednak nazwa ta nigdy nie została oficjalnie podana przez producenta czy wojsko, przez co prawidłową nazwą maszyny jest ARH-70[1].
Po zrezygnowaniu w 2004 roku z realizacji programu nowego śmigłowca rozpoznawczegoRAH-66 Comanche (z powodu bardzo wysokich kosztów realizacji) zdecydowano się na zakup maszyn rozpoznawczych opartych na konstrukcjach cywilnych. Rozpoczęto tym samym program pozyskania nowych maszyn, które zastąpić miały starzejącą się flotę śmigłowców rozpoznawczychBell OH-58 Kiowa. Oparcie nowej konstrukcji na maszynach cywilnych miało zredukować koszty i czas realizacji programu. W lipcu 2005United States Army wybrała produkt firmyBell Helicopter – Bell ARH-70, który to oparty był na konstrukcji cywilnegoBell 407. Pierwotnie planowano, żewiropłat zostanie doposażony w systemy rozpoznawcze,wielkokalibrowy karabin maszynowyGAU-19/Akal. 12,7 mm iniekierowane pociski rakietowe. Pierwszy egzemplarz miał zostać dostarczony do użytkownika w połowie 2007 roku, zaś pod koniec 2008 pierwsza jednostka wyposażona w ARH-70 miała być gotowa do ewentualnego wykorzystania wIraku[2][3].
Program rozwojowy przedłużał się.Badania w locie pierwszego ARH-70A odbyły się 20 lipca 2006 roku. 21 stycznia 2007 roku jeden z czterech zbudowanych śmigłowców uległ twardemu lądowaniu z powodu utraty mocy. Wzrosły także znacząco koszty wstępnej fazy rozwoju konstrukcji (System Development Demonstration) – do ponad 300 mlndolarów z planowanych 210 mln dolarów. Koszt zakupu pojedynczego ARH-70 wzrósł z 10,3 mln do 12,3 mln USD. Dodatkowo realizacja testów przeciągnąć miała się z 2007 do 2010 roku[2]. Pierwotnie planowano dostarczyć 348 maszyn, jednak w grudniu 2007Pentagon z powodu wysokich kosztów zredukował ich liczbę do 250 egzemplarzy[2][3]. Przedłużeniu uległ również termin wprowadzenia do służby – zamiast do końca 2008 roku, do 2013 roku[4]. Cena jednostkowa maszyny wzrosła do 14,48 mln USD, zaś faza rozwojowa pochłonęłaby aż 942 mln USD[4].
16 października 2008 rokuDepartament Obrony Stanów Zjednoczonych zadecydował o zakończeniu programu ARH-70, tym samym zrywając umowę na realizację zamówienia. Finalnie ukończono tylko 4 prototypy[4]. 30 października 2008 roku Bell zwolnił 500 pracowników. Decyzja ta spowodowana była zerwaniem kontraktu[5].
Bell ARH-70 to jednosilnikowy, lekki śmigłowiec rozpoznawczy oparty konstrukcyjnie na cywilnym śmigłowcu wielozadaniowymBell 407. Napędzany był przez jedensilnik turbowałowy Honeywell HTS900-2, który generował moc 723kW. Układ napędowy wspomagany był przez system cyfrowego sterowania pracą silnikaFADEC. Kadłub w stosunku do cywilnego pierwowzoru został zmodyfikowany w celu osiągnięcia większej ładowności oraz do zewnętrznego przenoszenia pylonów z uzbrojeniem oraz głowicyoptoelektronicznej FLIR i innego wyposażenia potrzebnego do realizacji danej misji[6][7]. Silnik napędzał czteropłatowywirnik nośny oraz dwupłatoweśmigło ogonowe[1].
Śmigłowiec został wyposażony w pakietawionik CAAS, który był również używany i wspólny w maszynachCH-47F orazUH-60M stosowanych w operacjach specjalnych. System CAAS wykonano w technologiiszklanego kokpitu. Składał się on z dwóch wielofunkcyjnychwyświetlaczy ciekłokrystalicznych MFD-268 z aktywną kolorowąmatrycą o wymiarach 6 × 8cali oraz wyświetlaczy sterujących CDU-7000, przeznaczonych do sterowania komunikacją,nawigacją, systemami uzbrojenia oraz środkami samoosłony[6].
Uzbrojenie składało się z wyrzutni niekierowanych rakiet powietrze–ziemiaHydra 70 oraz karabinu maszynowego GAU-19 kal. 12,7 mm opracowanego w układzieGatlinga[6]. Dodatkowe wyposażenie i uzbrojenie mogło być montowane wewnątrz kabiny pasażerskiej[1].
ARH-70 miał możliwość transportu w ładowniach samolotów transportowychC-130 Hercules, do którego przygotowanie trwało 15 minut[8].
| Oznaczenie producenta | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Typy |
|
