 Arthur Kather | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Miejsce pochówku | ?↗ | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 11 lutego 1906 | ||
| Odznaczenia | |||
 }} | |||
| |||
Arthur Kather (ur.7 grudnia1883 wPrositach kołoReszla, zm.25 lipca1957 wOsnabrück) –niemiecki duchowny katolicki, wikariusz kapitulnydiecezji warmińskiej, opiekun duszpasterski Warmiaków w Niemczech po II wojnie światowej.
Urodził się w Prositach w rodzinie nauczyciela. W 1902 ukończyłgimnazjum w Braniewie i następnie rozpoczął studia również w Braniewie, w Liceum Hosianum[1][2].Święcenia kapłańskie przyjął 11 lutego1906 wkatedrze we Fromborku (m.in razem zEugenem Brachvogelem). Pracował jako wikariusz wPiotrowcu kołoBraniewa,Nowym Stawie, Braniewie. W czasieI wojny światowej był kapelanem dywizji, odznaczony zostałKrzyżem Żelaznym[3]. W grudniu 1918 ks. Kather powrócił do Braniewa, zamieszkał w starej wikarówce przy wieżykościoła św. Katarzyny[4]. 28 maja 1919 otrzymał jako beneficjumsanktuarium św. Krzyża na obrzeżach Braniewa.
W latach 1919–1924 sprawował w Braniewie funkcję dyrektoraCaritasu diecezji warmińskiej, pełnił posługę kapelanadomu zakonnego sióstr katarzynek w Braniewie, był również opiekunem diecezjalnym młodzieży męskiej. 25 marca 1924 roku mianowany został proboszczemparafii św. Mikołaja wElblągu i dziekanem w elbląskim. Do 1936 wydawał pismoErmländischer Kirchenblatt (Ausgabe Elbing und Umgebung)[5]. W Elblągu założył struktury Caritasu, angażował się w duszpasterstwo robotników, jako pierwszy na Warmii zaprowadził kartotekę swych parafian, ułatwiającą mu pracę duszpasterską[6]. Wskutek swojej antyhitlerowskiej postawy był wiele razy przesłuchiwany przezgestapo, co ostatecznie doprowadziło do jego wydalenia zElbląga we wrześniu 1940 roku na poleceniegauleiteraAlberta Forstera. Został wtedy przeniesiony doWrocławia (choć nadal pozostawał proboszczem elbląskiejparafii św. Mikołaja), gdzie pracował do wkroczenia Armii Czerwonej. Od stycznia 1945 do maja 1946 był administratorem parafii Sobięcin kołoWałbrzycha.
W 1946 wyjechał do Rulle w diecezji Osnabrück. 11 lipca 1947, po śmierci biskupa warmińskiegoMaximiliana Kallera, został wybrany przez przebywających w Niemczech kanoników kapituły warmińskiej na wikariusza kapitulnego ds. opieki duszpasterskiej Warmiaków w Niemczech. W ramach tych obowiązków dążył do integracji Warmiaków, ogłaszał listy pasterskie, wydawał czasopisma (zainicjował wydawanie "Ermlandbriefe"), organizował zjazdy Warmiaków w Werl. W tym okresie diecezja warmińska pozostawała również w Polsce bez stałego ordynariusza, a rządy sprawowali wikariusze kapitulni lub administratorzy apostolscy (Teodor Bensch,Wojciech Zink,Stefan Biskupski). Dopiero w 1956 rządy objął biskupTomasz Wilczyński, ale również nie z tytułem biskupa warmińskiego, a "biskupa w Olsztynie". W oficjalnych rocznikach watykańskich aż do 1972 jako rządca diecezji warmińskiej figurował wikariusz kapitulny rezydujący w Niemczech, początkowo ks. Kather, a po jego śmierciPaul Hoppe.
W 1953 otrzymał godnośćprotonotariusza apostolskiego.
