Andrij Liwycki

Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia1879 Łypiawo,gubernia połtawska,Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	17 stycznia1954 Karlsruhe,Niemcy Zachodnie
PremierUkraińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 14 października 1920 do 24 marca 1921
Poprzednik	Wiaczesław Prokopowycz
Następca	Wiaczesław Prokopowycz
PremierUkraińskiej Republiki Ludowej na emigracji
Okres	od 14 stycznia 1922 do 15 maja 1926
Poprzednik	Pyłyp Pyłypczuk
Następca	Wiaczesław Prokopowycz
Minister spraw zagranicznych Ukraińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 27 sierpnia 1919 do 26 maja 1920
Poprzednik	Wołodymyr Temnyckyj
Następca	Andrij Nikowski
Przewodniczący Dyrektoriatu (prezydent)Ukraińskiej Republiki Ludowejna uchodźstwie
Okres	od 25 maja 1926 do 17 stycznia 1954
Poprzednik	Symon Petlura
Następca	Stepan Wytwyćkyj
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrij Mykołajowycz Liwycki (ukr. Андрій Миколайович Лівицький, ur.28 marca^?/9 kwietnia 1879 we wsiŁypiawo, zm.17 stycznia1954 wKarlsruhe) – minister spraw zagranicznychURL w rządachBorysa Martosa iIsaaka Mazepy (1919–1920), premier URL (1920–1921), prezydentUkraińskiej Republiki Ludowej na emigracji (od 1926).

Jako minister spraw zagranicznych URL stał na czele delegacji ukraińskiej, która we wrześniu 1919 przybyła do Warszawy, by rozpocząć rokowania które doprowadziły w konsekwencji do tajnego sojuszu Polski iUkraińskiej Republiki Ludowej w lutym 1920 (układPiłsudski –Petlura),konwencji politycznej z 21 kwietnia 1920 r. i do wspólnej walki przeciw Rosji bolszewickiej odwyprawy kijowskiej w kwietniu, poprzezbitwę warszawską w sierpniu dozawieszenia broni w październiku 1920 roku.

Po zamordowaniu w ParyżuSymona Petlury w maju 1926 roku wybrany przewodniczącymDyrektoriatu URL – prezydentem URL na emigracji. Koordynował wszystkie działania ukraińskiej emigracji niepodległościowej tego odłamu, w tym był inicjatorem wieloletniej współpracy zeSztabem Głównym Wojska Polskiego. Współpraca ta rozpoczęta została po tajnym memorandum Liwyckiego i gen.Wołodymyra Salskiego z 4 sierpnia 1926 skierowanego doJózefa Piłsudskiego i rozmowach, jakie wkrótce potem nastąpiły^[1][2]. Po aprobacie Piłsudskiego trwała do wybuchuII wojny światowej. Jej część tajna obejmowała sporządzenie planów organizacji i mobilizacji armii ukraińskiej, jako sojusznika Polski, w przypadku wojny polsko-sowieckiej. Został sporządzony, w porozumieniu z polskim Sztabem Głównym plan mobilizacyjny wojska ukraińskiego, w oparciu o emigrantów i Ukraińców zamieszkałych w Polsce. Oficerowie i podoficerowie armii URL zostali przyjęci do Wojska Polskiego jako tzw. oficerowie i podoficerowiekontraktowi^[3].

Ze strony polskiej współpracę nadzorowali: gen.Wacław Stachiewicz,Julian Stachiewicz,Tadeusz Kutrzeba, ze strony ukraińskiej gen.Pawło Szandruk, który w ramach tej współpracy po wstąpieniu do Wojska Polskiego (w stopniu majora WP), ukończył w roku 1938Wyższą Szkołę Wojenną. Do roku 1939 Liwycki mieszkał w Warszawie pod ochroną polskiej policji (aby nie spotkał go los Petlury). Poagresji III Rzeszy na Polskę ikapitulacji Warszawy pozostał w okupowanym mieście. W końcu 1944 przeniósł się doŁasku naterenach Polski wcielonych do Rzeszy, przed styczniową ofensywąArmii Czerwonej wyjechał do Niemiec. Od listopada 1944 był głównym organizatorem powstania przyIII Rzeszy w dniu 17 marca 1945Ukraińskiego Komitetu Narodowego oraz sprawował polityczny patronat nadUkraińską Armią Narodową.

Zmarł w Niemczech w roku 1954 wKarlsruhe, pochowany wMonachium, prochy przeniesiono następnie nanekropolięSouth Bound Brook. OjciecMykoły Liwyckiego, prezydenta URL na uchodźstwie w latach 1967–1989 orazNatalii Liwyckiej-Chołodnej, poetki.

• Robert Potocki,Idea restytucji Ukraińskiej Republiki Ludowej (1920–1939) Wydawnictwo:Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, Lublin 1999;ISBN 83-85854-46-0, rozdziały książki dotyczące wojny 1920 i planów strategicznych tworzenia armii URL w latach trzydziestych:[1];
• Robert Potocki,Polityka państwa polskiego wobec zagadnienia ukraińskiego w latach 1930–1939 Wydawnictwo: Imstytut Europy Środkowo-Wschodniej, Lublin 2003,ISBN 83-917615-4-1.
• Ryszard Torzecki,Polacy i Ukraińcy: Sprawa ukraińska w czasie II wojny światowej na terenie II Rzeczypospolitej, Warszawa, PWN, 1993
• Ryszard Torzecki,Kwestia ukraińska w polityce III Rzeszy, 19331945, Warszawa, KiW, 1972
• Ryszard Torzecki,Kwestia ukraińska w Polsce w latach 1923–1929, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1989

• Biografia Andrija Liwyckiego w języku ukraińskim (strona Biblioteki Narodowej Ukrainy) z obszerną bibliografią. nbuv.gov.ua. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-02-01)].
• Biografia Andrija Liwyckiego

• Prezydenci Ukraińskiej Republiki Ludowej
• Premierzy Ukraińskiej Republiki Ludowej
• Ukraińscy ministrowie spraw zagranicznych
• Członkowie Ukraińskiej Centralnej Rady
• Urodzeni w 1879
• Zmarli w 1954
• Pochowani na cmentarzu w South Bound Brook