 | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 lipca 1954 |
| Zawód, zajęcie | przedsiębiorca, menedżer, armator |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
  | |
Alfred Falter (ur.25 lipca1880 wRopie[1], zm.13 lipca1954 wNowym Jorku) – polski przedsiębiorcapochodzenia żydowskiego, menedżer i działacz gospodarczy okresu międzywojennego,armator.
Syn Józefa i Honoraty z Dattnerów[1]. Ukończyłpolitechnikę w Wiedniu. Dyrektor naczelny, następnie prezeskomandytariuszyZwiązku Kopalń Górnośląskich Robur wKatowicach, prezes towarzystwaPolskarob. Członek RadyBanku Polskiego (1924–1939). Członek zarząduLewiatana. PrezesCentralnego Związku Przemysłu Polskiego w1932 roku[2]. Członek RadyBanku Handlowego S.A. (1932–1939), od 1935 wiceprezes Banku. Członek władzGórnośląskiej Konwencji Węglowej,Polskiej Konwencji Węglowej iMiędzynarodowej Izby Handlowej. Wiceminister skarbu wrządzie Władysława Sikorskiegona uchodźstwie (1939–1940).
Delegat w Międzynarodowej Komisji Odszkodowań Wojennych, utworzonej na mocytraktatu wersalskiego, w 1922 ekspert gospodarczy w delegacji polskiej na konferencji genewskiej w sprawieGórnego Śląska. Pierwsze duże pieniądze zarobił na początku lat 20. XX w. podczasrozgraniczenia Górnego Śląska. W latach 1922–1932 we władzachGórnośląskiego Związku Przemysłowców Górniczo-Hutniczych. W latach 30., będąc u szczytu kariery, zarządzał kilkudziesięcioma przedsiębiorstwami reprezentującymi kapitał w wysokości ok. 350 mln zł. Falter inwestował przede wszystkim w przemysł węglowy i hutniczy. Był głównym udziałowcem i prezesem Związku Kopalń Górnośląskich Robur. Szukał jednak nowych pól inwestowania i pomnażania kapitału. 9 maja 1927 Robur podpisał umowę ze Skarbem Państwa, na mocy którejdzierżawił plac inabrzeże wGdyni, będąc zwolnionym zpodatku obrotowego oraz na pięć lat zpodatku dochodowego. W zamian firma miała w ciągu dwóch lat uruchomić flotę o łącznejnośności nie mniejszej niż 15 000BRT. Do obsługi eksportu i transportu węgla założono w listopadzie 1927Polskarob – Polsko-Skandynawskie Towarzystwo Transportowe SA w Gdyni. Faktycznym właścicielem przedsiębiorstwa byłaberlińska firmaEffco, należąca do Emmanuela Friedländera. Dyrektorem naczelnym został Alfred Falter. Falter wykupywał udziały w Effco i około 1936 stał się faktycznym właścicielem zarówno Polskarobu, jak i Robura. Flota Faltera składała się z siedmiurudowęglowców noszących nazwęRobur z kolejnymi numerami. Masowce przewoziły węgielkoncernu Robur z Gdyni, przeważnie do portów skandynawskich i brytyjskich. W roku 1939 Falter poprzezspółki zależne przejął kontrolę nadBankiem Handlowym S.A. W Warszawie kupował nieruchomości.
Poagresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę znalazł się na uchodźstwie[3].III Rzesza próbowała przejąć statki Polskarob znajdujące się w neutralnych portach, jako własnośćSkarbu Państwa polskiego.Polskie Państwo Podziemne dostarczyło Falterowi dokumenty, dowodzące, że to on jest właścicielem Robura i dzięki temu udało się sprowadzić statki doWielkiej Brytanii. Rządypaństw neutralnych zwolniły statki jako prywatną własność Faltera. Brytyjczycy natychmiast jewyczarterowali, a Falter był największym podatnikiemrządu RP na uchodźstwie.
Od 1942 wStanach Zjednoczonych, gdzie m.in. kierował przedsiębiorstwemA.Falter-armator. Eksploatował ocalałe zwojny statkiRobur III (jakoSS Chopin) orazRobur V (jakoSS Copernicus) do roku 1949.
Wraz z inż.Szymonem Landauem, budowniczymgmachu Prudentialu, pierwszegowieżowca w Warszawie, był współwłaścicielem dominującym (90% udziałów)Polskiego Country Clubu, właścicielem pierwszych pólgolfowych wWarszawie iPowsinie. Od 1932 właściciel majątku ziemskiegoŻydowo w Poznańskiem.
Jego żoną od 1921 była Wanda z Krasuskich[1].