Mariano José de Larra, unu el la unuaj profesiaj verkistoj enHispanio, kiuj pergajnis sian vivon (kun malfacilaĵoj) danke al verkado, sed ankaŭ alĵurnalismo
Verkisto estas homo, kies okupo estas la verkado de libroj[1], ĝeneraleprofesie. Temas priaŭtoro de romanoj, poezio aŭ alispecaj skribitaj verkoj - ekzemple prisciencaj. Plej ofte la teksto estas originale verkita de la verkisto.
Ekde la infana edukado - oni povus konsideri ĉiun ajn kiel verkiston (ĉar ne necesas, ke la verko estu publikigita aŭ presita); sed la termino uzeblas kutime por tiuj, kiuj disvolvas profesian aktivecon per tiu agado. Aliflanke oni ne adoptu puran ekonomian vidpunkton: ĉiu ajn, kiu deziras esti tio, povas iĝi verkisto, kvankam ties verko ne publikiĝos laŭ iu ajn maniero aŭ donas enspezojn.
Kelkaj el la sennombraj formoj, per kiuj verkistoj povas praktiki aŭ atingi finitan verkon, estas ekzemplepoezio,prozo,eseo,ĵurnalismo, aŭ ĉiu ajn el la ekzistantajliteraturaj ĝenroj.
Ekdehistoria vidpunkto ne ĉiam la konsidero de verkisto estis sama. Ĝis la AltaMezepoko, dum la parolaliteraturo ankoraŭ estis sufiĉe prestiĝa, oni ne ĉiam estis ĉiele akceptata, ke verkisto estas la entuta posedanto de la verko. Ankoraŭ oni kredis en ĉiesa rajto modifi, kopii, elpreni, ŝanĝi la tekstojn, ĉefe kiam ankoraŭ la tekstoj estis kopiitaj nur per mano, kaj la profesioj de kopiisto kaj de verkisto foje estis interkonfuzitaj. En HispanioDon Juan Manuel, aŭtoro de la rakontara libroEl conde Lucanor (La grafo Lukanoro), en la14-a jarcento klarigis en ties enkonduko, ke neniu kuraĝu ŝanĝi ion ajn el sia libro. Tamen en la antaŭa jarcento - do en la13-a jarcento - la reĝoAlfonso la 10-a estis la estro de redakta, kompila kaj traduka teamo, kaj oni atribuas al li la verkadon de la tuta produktaro de tiu teamo: li estis la verkisto, kvankam li mem ne ĉion verkis.
Dum laRenesanco la verkisto akiris altan rangon tiel, kiel okazis ĉe artistoj. Tamen ekde ekonomia vidpunkto - la plejparto de ili ankoraŭ ne pergajnis sian vivon (monaĵon) el la literaturo (t.e. el la vendado de verkoj):Miguel de Cervantes, aŭtoro de laKiĥoto, estis ĉiam malriĉega kaj tia mortis, kontraŭeLope de Vega facile pergajnis sian vivon (monon), sed ne kiel vendisto de verkoj, sed kiel teatra aŭtoro kajreĝisoro. La plejparto de la verkistoj enEŭropo dum la16-a jarcento kaj la17-a jarcento estis jam de antaŭe riĉaj, havis alian profesion aŭ plej ofte estis ekleziuloj; tre ofte ili ricevisapogon demecenato.
Dum la verbo "verki" havas pli larĝan sencon ol "produkti libromanuskriptojn" - oni ja povas verkioperon aŭsimfonion - la substantivo "verkisto" en la daŭro de la ekzisto de Esperanto ricevis multe pli mallarĝan signifon: oni verkas librojn. Tiun pli larĝan sencon transprenis la vorto "aŭtoro". Oni povas esti aŭtoro de artikolo, de skulptaĵo, de opero[2].
.JPG)