prae- +iūdicium; compare alsopraeiūdicō.
praeiūdicium n (genitivepraeiūdiciīorpraeiūdicī);second declension
Second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | praeiūdicium | praeiūdicia |
genitive | praeiūdiciī praeiūdicī1 | praeiūdiciōrum |
dative | praeiūdiciō | praeiūdiciīs |
accusative | praeiūdicium | praeiūdicia |
ablative | praeiūdiciō | praeiūdiciīs |
vocative | praeiūdicium | praeiūdicia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).