FromOld Norsemissir(“loss”), fromProto-Germanic*miss-(“loss”).
missir m (genitive singularmissis,no plural)
singular | ||
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | missir | missirinn |
accusative | missi | missinn |
dative | missi | missinum |
genitive | missis | missisins |
missir(weak)