FromMiddle Dutchmennen, fromOld Dutch*mennen, borrowed viaVulgar Latin fromLatinmināre, collateral form ofminārī.
mennen
Conjugation ofmennen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | mennen | |||
past singular | mende | |||
past participle | gemend | |||
infinitive | mennen | |||
gerund | mennenn | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | men | mende | ||
2nd person sing. (jij) | ment,men2 | mende | ||
2nd person sing. (u) | ment | mende | ||
2nd person sing. (gij) | ment | mende | ||
3rd person singular | ment | mende | ||
plural | mennen | menden | ||
subjunctive sing.1 | menne | mende | ||
subjunctive plur.1 | mennen | menden | ||
imperative sing. | men | |||
imperative plur.1 | ment | |||
participles | mennend | gemend | ||
1)Archaic.2) In case ofinversion. |
mennen
mennen