hintun (irregular,third-person singular presenttut hin,past tensetat hin,past participlehingetan,past subjunctivetäte hin,auxiliaryhaben)
infinitive | hintun | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | hintuend | ||||
past participle | hingetan | ||||
zu-infinitive | hinzutun | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ichtue hin | wirtun hin | i | ichtue hin | wirtuen hin |
dutust hin | ihrtut hin | dutuest hin | ihrtuet hin | ||
ertut hin | sietun hin | ertue hin | sietuen hin | ||
preterite | ichtat hin | wirtaten hin | ii | ichtäte hin | wirtäten hin |
dutatest hin dutatst hin | ihrtatet hin | dutätest hin | ihrtätet hin | ||
ertat hin | sietaten hin | ertäte hin | sietäten hin | ||
imperative | tu hin (du) tue hin (du) | tut hin (ihr) |
1This form and alternative inwürde both found.