hausen (pluralhausens)
FromMiddle High Germanhūsen, fromOld High Germanhūsōn, fromProto-Germanic*hūsōną. Cognate withGerman Low Germanhusen,Dutchhuizen,Englishhouse,Faroesehúsa.
hausen (weak,third-person singular presenthaust,past tensehauste,past participlegehaust,auxiliaryhaben)
infinitive | hausen | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | hausend | ||||
past participle | gehaust | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ichhause | wirhausen | i | ichhause | wirhausen |
duhaust | ihrhaust | duhausest | ihrhauset | ||
erhaust | siehausen | erhause | siehausen | ||
preterite | ichhauste | wirhausten | ii | ichhauste1 | wirhausten1 |
duhaustest | ihrhaustet | duhaustest1 | ihrhaustet1 | ||
erhauste | siehausten | erhauste1 | siehausten1 | ||
imperative | haus (du) hause (du) | haust (ihr) |
1Rare except in very formal contexts; alternative inwürde normally preferred.