FromMalayhalia.
alia
- ginger
alia
- inflection ofaliar:
- third-personsingularpresentindicative
- second-personsingularimperative
FromLatinalia.
- IPA(key): /aˈlia/
- Rhymes:-ia
- Hyphenation: a‧li‧a
alia (accusative singularalian,pluralaliaj,accusative pluralaliajn)
- other,another
- 1915,L. L. Zamenhof (translator),Malnova Testamento, Genezo 25:1.
Kaj Abraham prenisalian edzinon, kiu estis nomata Ketura.- And Abraham tookanother wife, who was named Ketura.
In negative expressions,alia may be followed either byol orkrom:
- Li prizorgas neniun alian,ol sin mem/krom si mem. ―He looks after no one other than/apart from himself.
ālia
- nominative/accusative/vocativeplural ofālium
alia
- inflection ofalius:
- femininenominative/vocativesingular
- neuternominative/accusative/nominativeplural
aliā
- feminineablativesingular ofalius
- “alia”, inCharlton T. Lewis and Charles Short (1879)A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "alia", in Charles du Fresne du Cange’sGlossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- alia inGaffiot, Félix (1934)Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894)Latin Phrase-Book[1], London:Macmillan and Co.
- (ambiguous) the case is exactly similar (entirely different):eadem (longe alia) est huius rei ratio
- (ambiguous) systematic succession, concatenation:continuatio seriesque rerum, ut alia ex alia nexa et omnes inter se aptae colligataeque sint (N. D. 1. 4. 9)
alia
- inflection ofaliar:
- third-personsingularpresentindicative
- second-personsingularimperative
Borrowed fromFrenchallier.
a alia (third-person singular presentaliază,past participlealiat) 1st conjugation
- toally
- toalloy