adverbium n
adverbium n (singular definiteadverbiet,plural indefiniteadverbier)
| neuter gender | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | adverbium | adverbiet | adverbier | adverbierne | 
| genitive | adverbiums | adverbiets | adverbiers | adverbiernes | 
 adverbium on the Danish  Wikipedia.Wikipediada
adverbium on the Danish  Wikipedia.WikipediadaDerived fromad-(“towards”) +verb(um)(“word”) +-ium(nominal suffix); probably acalque ofAncient Greekἐπίρρημα(epírrhēma).
adverbium n (genitiveadverbiīoradverbī);second declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adverbium | adverbia | 
| genitive | adverbiī adverbī1 | adverbiōrum | 
| dative | adverbiō | adverbiīs | 
| accusative | adverbium | adverbia | 
| ablative | adverbiō | adverbiīs | 
| vocative | adverbium | adverbia | 
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Learned borrowing fromLatinadverbium. First attested in 1743–1745.[1]
adverbium n
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adverbium | adverbia | 
| genitive | adverbium | adverbiów | 
| dative | adverbium | adverbiom | 
| accusative | adverbium | adverbia | 
| instrumental | adverbium | adverbiami | 
| locative | adverbium | adverbiach | 
| vocative | adverbium | adverbia |