Fromablegier +-ek. First attested in 1882.[1]
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ablegierek | ablegierki |
| genitive | ablegierka | ablegierków |
| dative | ablegierkowi | ablegierkom |
| accusative | ablegierek | ablegierki |
| instrumental | ablegierkiem | ablegierkami |
| locative | ablegierku | ablegierkach |
| vocative | ablegierku | ablegierki |
ablegierek m animal
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ablegierek | ablegierki |
| genitive | ablegierka | ablegierków |
| dative | ablegierkowi | ablegierkom |
| accusative | ablegierka | ablegierki |
| instrumental | ablegierkiem | ablegierkami |
| locative | ablegierku | ablegierkach |
| vocative | ablegierku | ablegierki |