мундшту́к• (mundštúk) m inan (genitiveмундштука́,nominative pluralмундштуки́,genitive pluralмундштуко́в)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | мундшту́к mundštúk | мундштуки́ mundštukí |
genitive | мундштука́ mundštuká | мундштуко́в mundštukóv |
dative | мундштуку́ mundštukú | мундштука́м mundštukám |
accusative | мундшту́к mundštúk | мундштуки́ mundštukí |
instrumental | мундштуко́м mundštukóm | мундштука́ми mundštukámi |
prepositional | мундштуке́ mundštuké | мундштука́х mundštukáx |
Borrowed fromGermanMundstück.[1]
мундшту́к• (mundštúk) m inan (genitiveмундштука́,nominative pluralмундштуки́,genitive pluralмундштукі́в,relational adjectiveмундштуко́вий,diminutiveмундштучо́к)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | мундшту́к mundštúk | мундштуки́ mundštuký |
genitive | мундштука́ mundštuká | мундштукі́в mundštukív |
dative | мундштуко́ві,мундштуку́ mundštukóvi,mundštukú | мундштука́м mundštukám |
accusative | мундшту́к mundštúk | мундштуки́ mundštuký |
instrumental | мундштуко́м mundštukóm | мундштука́ми mundštukámy |
locative | мундштуку́ mundštukú | мундштука́х mundštukáx |
vocative | мундштуку́ mundštukú | мундштуки́ mundštuký |