| dbo:abstract | - Yann Fouéré (Anhan, 21 de febrer de 1910 - Saint-Brieuc, 21 d'octubre de 2011) fou un activista polític nacionalista bretó. Fill d'un funcionari, de petit va tornar a Bretanya i passà la joventut a Callac i Saint-Brieuc. El 1927 es graduà al Liceu de Clarmont d'Alvèrnia i després es va instal·lar a París, on estudià dret polític i s'incorporà al nacionalisme bretó com a president de l'Associació d'Estudiants Bretons (1931-1933). També fou president fundador amb d'Ar Brezhoneg er Skol (1934-1945), que aconseguí que 346 comunes bretones adoptessin una moció a favor de l'ensenyament del bretó, i vicepresident de la Unió Regionalista Bretona (1939-1945). Endemés, el 1937 Olier Mordrel li encarregà la direcció de Peuples et frontières. Treballà durant un temps al , on va defensar la durant la guerra civil espanyola. El 1940 fou nomenat sotsprefecte interí de Morlaix, i quan el govern francès els va rendir als nazis s'establí a Rennes, on va redactar un projecte d'estatut per a Bretanya. El 1941 fundà i dirigí , diari autonomista finançat per empresaris de Quimper oposat al separatisme del Partit Nacional Bretó (PNB) però que no qüestionava la legitimitat de la França de Vichy, raó per la qual fou acusat de col·laboracionisme, i on el 1942 Xavier de Langlais va escriure cròniques antisemites. El 1942 fou nomenat secretari del Comitè Consultiu de Bretanya i també fou membre de l'Institut Cèltic de Bretanya. Després del desembarcament de Normandia el 1944 es va instal·lar a Pacé (Ille i Vilaine), i el 10 d'agost fou arrestat sota l'acusació de col·laboracionisme i internat al camp de Marguerite, d'on fou enviat el març de 1945 a la presó de Quimper. El 28 de març de 1946 fou jutjat en contumàcia condemnat a treballs forçats i inhabilitació perpètua dels drets públics. Aconseguí marxar al país de Gal·les, on va rebre suport del cap del Plaid Cymru, , per a fundar un Comitè Bretó de Gal·les i un Butlletí de Notícies (Breton National News Service) amb altres exiliats, fabricant passaports falsos per ajudar-los a fugir cap a Irlanda. També treballà com a professor a la i donà classes de francès a una escola de . El 1948 fou expulsat de Gran Bretanya i marxà cap a la República d'Irlanda, on gràcia a l'ajuda de l'aleshores president de la Creu Roja irlandesa, Cearbhall Ó Dálaigh, va fer emissions de ràdio, col·laborà als diaris i va rebre la nacionalitat irlandesa. Arran d'un canvi de competència en les jurisdiccions, el 1955 va tornar a Bretanya, apel·là la seva condemna i fou absolt. Aleshores, gràcies a la seva amistat amb l'antic resistent , tornà a la política i fou un dels fundadors el 1957 del Moviment per l'Organització de Bretanya (MOB) i el 1958 el seu òrgan L'Avenir de la Bretagne, des d'on defensà la idea d'una Europa democràtica i federalista i defensà per a Bretanya el concepte de colonialisme intern, que seria defensat per la Unió Democràtica Bretona (UDB), escissió del MOB. El 1961 va fundar a l'illa de Rhos (País de Gal·les) la Lliga Cèltica amb Alan Heusaff, i JE Jones (president i secretari general del Plaid Cymru, moviment en què volien estar representats els diversos partits nacionalistes celtes. A la dècada del 1970 va dirigir el Strollad ar Vro. El 1975 va ser detingut pels atemptats del FLB-ARB, però va ser alliberat el desembre de 1976. L'experiencia de la detenció fou narrada a En prison pour le FLB. Des del 1981 va ser el president d'honor del Partit per l'Organització d'una Bretanya Lliure. En els anys 1990 encoratjà la formació de la Unió Federalista de les Comunitats Ètniques Europees i el 1990 va fundar l', base de la Fundació Yann Fouéré. Morí el 21 d'octubre de 2011, amb 101 anys, a la localitat bretona de Saint-Brieuc. (ca)
- Yann Fouéré, né le 26 juillet 1910 à Aignan, dans le Gers, mort le 20 octobre 2011 à Saint-Brieuc, dans les Côtes-d'Armor, est un essayiste français, théoricien des idées nationalistes bretonnes. Il a été successivement propagandiste, haut fonctionnaire, homme de presse, essayiste et fondateur de partis politiques. Condamné par contumace en 1946 pour faits de collaboration en relation avec son activité dans la presse brestoise, il est acquitté et réhabilité en 1955 par un tribunal militaire. Il est l'auteur d'un essai : L'Europe aux cent drapeaux (1968), qui fut traduit en plusieurs langues. (fr)
- Aistí agus náisiúnaí Briotánach a bhí in Yann Fouéré a rugadh in , sa , i ndeisceart na Fraince ar 26 Iúil 1910 agus a fuair bás ar 21 Deireadh Fómhair 2011 in aois a 101 bliain. Bhunaigh sé ‘Ar Brezhoneg er Skol’ sa bhliain 1934, an chéad eagras abhcóideachta i gcomhair mhúineadh na Briotáinise sna scoileanna. Bhí sé ina leasuachtarán ar ‘Kevredigez Broadel Breiz’ (Aontas Réigiúnaithe na Briotáine) sna 30í. Bhí sé ina rúnaí ginearálta ar eagras a bunaíodh chun plé a dhéanamh ar chearta na mBriotánach, is é sin ‘Comite Consultatif de Bretagne’ (Coiste Comhairleach na Briotáine), agus bhí sé ina eagarthóir/stiúrthóir ar dhá nuachtán laethúla polaitiúla, ‘La Bretagne’ agus ‘L’Avenir de la Bretagne’. Bhí sé ar dhuine de bhunaitheoirí an Chonartha Cheiltigh sa bhliain 1961. Chuaigh sé ar deoraíocht ón mBriotáin i ndiaidh an Dara Cogaidh Dhomhanda, tráth a raibh na mílte Briotánach á ngabháil ag údaráis na Fraince. Fuair sé tearmann éigin sa Bhreatain Bheag agus ansin d’aistrigh sé go Conamara, áit ina raibh cónaí air lena theaghlach ar feadh tréimhse sular fhill sé ar an bhFrainc roimh 1955. Seoladh aistriúchán Béarla dá leabhar ‘La Maison du Connemara’ i Leabharlann Náisiúnta na Breataine Bige ar 16 Meán Fómhair, 2011 agus bhí a iníon Rozenn Fouéré Barrett agus a mhac Erwan Fouéré i láthair ag an ócáid sin. (ga)
- Yann Fouéré (26 July 1910 – 20 October 2011), also known as Seàn Mauger was a Breton nationalist and a European federalist. His French birth certificate names him as Jean Adolphe Fouéré, a French name, as the Third French Republic did not allow Breton names. (en)
- Yann Fouéré (Aignan, 26 juli 1910 - Saint Brieuc, 21 oktober 2011) was een Bretons nationalist en Europees federalist. Bij zijn geboorte werd hij in de burgerlijkse stand ingeschreven als Jean-Adolphe, omdat de Franse overheid toentertijd Bretonse voornamen niet toestond. Hij interesseerde zich al jong voor Bretonse cultuur en geschiedenis, en zette zich in voor grotere autonomie. In 1945 moest hij Frankrijk verlaten omdat zijn betrokkenheid bij de Bretonse beweging gezien werd als collaboratie met de Duitsers. Hij vestigde zich eerst in Wales en later in Ierland. In 1958 werd hij van alle beschuldigingen vrijgesproken en kreeg hij eerherstel. Hij bleef zich zijn hele leven inzetten voor de onafhankelijkheid van zijn thuisregio Bretagne. Hij was een een productief essayist en publicist. Zijn bekendste boek is L'Europe aux Cents Drapeaux (1968) (Het Europa van 100 Vlaggen). Hierin ontwikkelde hij het idee dat een federaal Europa vorm zou moeten krijgen door het op te delen in vele kleine deelstaten gebaseerd op regionale identiteit, in plaats van de huidige natiestaten. Dit boek is in vele talen vertaald. In 1975 werd hij samen met tientallen anderen gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij de voorbereiding van acties tegen de bouw van kerncentrales in Bretagne maar enkele weken later weer vrijgelaten. In 1999 was hij de oprichter van het Institut de Documentation Bretonne et Européenne, waar materiaal met betrekking tot de geschiedenis en de cultuur van Bretagne wordt verzameld. In 2011 overleed Fouéré op 101-jarige leeftijd. (nl)
- Yann Fouéré, fr. Jean-Adolphe Fouéré (ur. 26 lipca 1910 w Aignan, zm. 20 października 2011 w Saint-Brieuc) – bretoński publicysta, dziennikarz, pisarz i działacz narodowy. Kiedy był dzieckiem, jego rodzina powróciła do Bretanii. Większość tego okresu spędził w Callac. Naukę w szkole średniej rozpoczął w St. Brieuc, ale jego rodzice przenieśli się do Paryża z powodu otrzymania przez ojca pracy w ministerstwie prac publicznych. Nauczanie kontynuował w Lycée Montaigne, a następnie Louis Le Grand. Z powodu kolejnej przeprowadzki ukończył liceum w Clermont w 1927 r. Zainteresował się wówczas historią i kulturą bretońską. Po pewnym czasie rozpoczął w Paryżu studia prawnicze i politologiczne. Związał się wówczas z bretońskimi działaczami nacjonalistycznymi. W latach 1933-1937 stał na czele Stowarzyszenia Studentów Bretońskich. W 1934 r. ukończył studia, po czym podjął pracę w ministerstwie spraw wewnętrznych. Wraz z utworzył organizację , której celem była walka o wprowadzenie nauki języka bretońskiego w szkołach państwowych w Bretanii. Następnie został wiceprezydentem , a po pewnym czasie redaktorem jej organu prasowego czasopisma "Peuples et Frontieres". Podczas pracy w ministerstwie spraw wewnętrznych opowiadał się za pomocą nacjonalistom baskijskim, przebywającym na emigracji we Francji z powodu wojny domowej w Hiszpanii. Wstąpił nawet do organizacji . Po zajęciu kraju przez wojska niemieckie w czerwcu 1940 r., przyjechał do Rennes w Bretanii, gdzie zaangażował się w działalność w nacjonalistycznym ruchu bretońskim. Opracował projekt statutu autonomicznego Bretanii i pracował nad stworzeniem ruchu czerpiącego ze zwyczajów bretońskich. Założył gazetę "La Bretagne", reprezentującą regionalistyczne podejście w bretońskim ruchu nacjonalistycznym. Powołał , rozpoczynając kampanię o pozyskanie przez Bretanię szeregu praw administracyjnych, oświatowych, społecznych i gospodarczych. Od kwietnia 1942 r. był dyrektorem politycznym gazety "La Dépêche", wydawanej w Morlaix, która wchłonęła zespół redakcyjny "La Bretagne". W tym samym roku objął funkcję sekretarza generalnego Komitetu Konsultacyjnego Bretanii. Był też członkiem Instytutu Celtyckiego Bretanii. Po wylądowaniu wojsk alianckich w Normandii w czerwcu 1944 r., przeniósł się do Pacé. Po wyzwoleniu Bretanii wydawanie "La Dépêche" zostało zawieszone. 10 sierpnia tego roku Yann Fouéré został aresztowany. Pod koniec września został osadzony w obozie dla internowanych Camp Marguerite, zaś w marcu 1945 r. przeniesiony do więzienia w Quimper. Ostatecznie, krótko przed rozpoczęciem procesu, trafił do obozu dla internowanych w . 28 marca 1946 r. został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wszelkich praw publicznych. Wkrótce wyemigrował do Walii, gdzie występował jako dr Moger. Nawiązał kontakty z Kongresem Celtyckim i walijską partią nacjonalistyczną Plaid Cymru. Z ich pomocą utworzył w celu wspomagania uchodźców bretońskich. Zaczął też wydawać jego organ prasowy biuletyn "Breton National News Service". Od września 1946 r. był asystentem na uniwersytecie w Swansea, a następnie uczył języka francuskiego w Catholic College w Llandeilo. Na pocz. 1948 r. został jednak wydalony z terytorium Wielkiej Brytanii, w wyniku czego zamieszkał w Dublinie. Zajmował się różnymi pracami; prowadził prywatne lekcje francuskiego, prowadził audycje o Bretanii w irlandzkim radiu, pisał artykuły do gazet. Poza tym w dalszym ciągu redagował "Breton National News Service". Wkrótce otrzymał obywatelstwo irlandzkie i rozpoczął pracę w ministerstwie spraw zagranicznych. W czerwcu 1955 r. w Paryżu doszło do ponownego jego procesu, który oddalił wszystkie zarzuty przeciwko niemu. W rezultacie jesienią tego roku Yann Fouéré odbył podróż po Bretanii. W 1956 r. opracował projekt "d’Organisation de la Bretagne", nawiązujący do projektu z 1942 r. Został on opublikowany w formie petycji do władz francuskich. 10 listopada 1957 r. współtworzył , zaś od stycznia 1958 r. wydawał jego organ prasowy pismo "l’Avenir de la Bretagne". W broszurze pt. "De la Bretagne a la France et a l’Europe" przedstawił ideę demokratycznej i federalistycznej Europy, respektującej prawa mniejszości narodowych. W 1968 r. opublikował książkę pt. "l’Europe aux cent drapeaux", w której rozwinął powyższe idee. Był też autorem 2 kolejnych książek pt. "La Bretagne écartelée" i "Histoire résumée du mouvement Breton (1800-1976)". Nawiązał kontakty z organizacjami i partiami mniejszości narodowych z innych krajów Europy. Wstąpił do L’Union Fédéraliste des Communautés Ethniques. W 1961 r. współtworzył Ligę Celtycką. W końcu lat 60. zaangażował się w działalność partii . W 1973 r. jako jej kandydat bezskutecznie brał udział w wyborach samorządowych. Po kilku zamachach bombowych w Bretanii, przeprowadzonych przez nielegalny Front Wyzwolenia Bretanii, został w październiku 1975 r. aresztowany i tymczasowo osadzony w więzieniu La Santé w Paryżu. Wspomnienia więzienne wydał w 1977 r. pt. "En Prison pour le FLB". Po amnestii generalnej z 1981 r. mógł powrócić do działalności politycznej. Utworzył Parti pour l’Organisation d’une Bretagne Libre, która wznowiła wydawanie pisma "l’Avenir de la Bretagne". Yann Fouéré napisał kilka następnych książek, w tym swoją autobiografię w 2 tomach pt. "La Patrie Interdite, Histoire d’un Breton" i "La Maison du Connemara". W 1999 r. stworzył , prowadzący prace nad historią Bretanii. (pl)
- Yann Fouéré (Aignan, 26 luglio 1910 – Saint-Brieuc, 21 ottobre 2011) è stato un politico e attivista francese. (it)
|
| rdfs:comment | - Yann Fouéré, né le 26 juillet 1910 à Aignan, dans le Gers, mort le 20 octobre 2011 à Saint-Brieuc, dans les Côtes-d'Armor, est un essayiste français, théoricien des idées nationalistes bretonnes. Il a été successivement propagandiste, haut fonctionnaire, homme de presse, essayiste et fondateur de partis politiques. Condamné par contumace en 1946 pour faits de collaboration en relation avec son activité dans la presse brestoise, il est acquitté et réhabilité en 1955 par un tribunal militaire. Il est l'auteur d'un essai : L'Europe aux cent drapeaux (1968), qui fut traduit en plusieurs langues. (fr)
- Yann Fouéré (26 July 1910 – 20 October 2011), also known as Seàn Mauger was a Breton nationalist and a European federalist. His French birth certificate names him as Jean Adolphe Fouéré, a French name, as the Third French Republic did not allow Breton names. (en)
- Yann Fouéré (Aignan, 26 luglio 1910 – Saint-Brieuc, 21 ottobre 2011) è stato un politico e attivista francese. (it)
- Yann Fouéré (Anhan, 21 de febrer de 1910 - Saint-Brieuc, 21 d'octubre de 2011) fou un activista polític nacionalista bretó. Fill d'un funcionari, de petit va tornar a Bretanya i passà la joventut a Callac i Saint-Brieuc. El 1927 es graduà al Liceu de Clarmont d'Alvèrnia i després es va instal·lar a París, on estudià dret polític i s'incorporà al nacionalisme bretó com a president de l'Associació d'Estudiants Bretons (1931-1933). També fou president fundador amb d'Ar Brezhoneg er Skol (1934-1945), que aconseguí que 346 comunes bretones adoptessin una moció a favor de l'ensenyament del bretó, i vicepresident de la Unió Regionalista Bretona (1939-1945). Endemés, el 1937 Olier Mordrel li encarregà la direcció de Peuples et frontières. (ca)
- Aistí agus náisiúnaí Briotánach a bhí in Yann Fouéré a rugadh in , sa , i ndeisceart na Fraince ar 26 Iúil 1910 agus a fuair bás ar 21 Deireadh Fómhair 2011 in aois a 101 bliain. Bhunaigh sé ‘Ar Brezhoneg er Skol’ sa bhliain 1934, an chéad eagras abhcóideachta i gcomhair mhúineadh na Briotáinise sna scoileanna. Bhí sé ina leasuachtarán ar ‘Kevredigez Broadel Breiz’ (Aontas Réigiúnaithe na Briotáine) sna 30í. Bhí sé ina rúnaí ginearálta ar eagras a bunaíodh chun plé a dhéanamh ar chearta na mBriotánach, is é sin ‘Comite Consultatif de Bretagne’ (Coiste Comhairleach na Briotáine), agus bhí sé ina eagarthóir/stiúrthóir ar dhá nuachtán laethúla polaitiúla, ‘La Bretagne’ agus ‘L’Avenir de la Bretagne’. Bhí sé ar dhuine de bhunaitheoirí an Chonartha Cheiltigh sa bhliain 1961. (ga)
- Yann Fouéré (Aignan, 26 juli 1910 - Saint Brieuc, 21 oktober 2011) was een Bretons nationalist en Europees federalist. Bij zijn geboorte werd hij in de burgerlijkse stand ingeschreven als Jean-Adolphe, omdat de Franse overheid toentertijd Bretonse voornamen niet toestond. Hij interesseerde zich al jong voor Bretonse cultuur en geschiedenis, en zette zich in voor grotere autonomie. In 1945 moest hij Frankrijk verlaten omdat zijn betrokkenheid bij de Bretonse beweging gezien werd als collaboratie met de Duitsers. Hij vestigde zich eerst in Wales en later in Ierland. In 1958 werd hij van alle beschuldigingen vrijgesproken en kreeg hij eerherstel. (nl)
- Yann Fouéré, fr. Jean-Adolphe Fouéré (ur. 26 lipca 1910 w Aignan, zm. 20 października 2011 w Saint-Brieuc) – bretoński publicysta, dziennikarz, pisarz i działacz narodowy. Kiedy był dzieckiem, jego rodzina powróciła do Bretanii. Większość tego okresu spędził w Callac. Naukę w szkole średniej rozpoczął w St. Brieuc, ale jego rodzice przenieśli się do Paryża z powodu otrzymania przez ojca pracy w ministerstwie prac publicznych. Nauczanie kontynuował w Lycée Montaigne, a następnie Louis Le Grand. Z powodu kolejnej przeprowadzki ukończył liceum w Clermont w 1927 r. Zainteresował się wówczas historią i kulturą bretońską. Po pewnym czasie rozpoczął w Paryżu studia prawnicze i politologiczne. Związał się wówczas z bretońskimi działaczami nacjonalistycznymi. W latach 1933-1937 stał na czele Stowar (pl)
|
