| dbo:abstract | - دارة إعادة التوليد هي دارة مُضخم الصوت التي تستعمل الارتجاع الإيجابي (تُعرف أيضًا باسم إعادة التوليد أو رد الفعل)، تطبَّق بعض مُخرجات جهاز التضخيم مرة أخرى على المدخلات؛ لتُضاف إلى إشارتها، وتزيد التضخيم. أحد الأمثلة على ذلك هو مُشغِل شميت (الذي يُعرف أيضًا باسم المقارن المتجدد)، ولكن الاستخدام الأشيع لهذا المصطلح هو في مُضخمات التردد الراديوي، وخاصة مستقبلات إعادة التوليد، لزيادة كبيرة في الكسب لأجل مرحلة تضخيم واحدة. اخترع المهندس الكهربائي الأمريكي «إدوين آرمسترونغ» جهاز الاستقبال التجددي في عام 1912، وحصل على براءة اختراع في عام 1914 عندما كان طالبًا جامعيًا في جامعة كولومبيا. استُخدم الجهاز على نطاق واسع في الفترة بين عام 1915 والحرب العالمية الثانية. تشمل مزايا مستقبلات إعادة التوليد: الحساسية المتزايدة حتى مع الأجهزة ذات المتطلّبات المتواضعة، وزيادة الانتقائية؛ لأن معامل الجودة Q للدارة المضبوطة سيزداد عندما يكون في الصمام الثلاثي/المساري أو الترانزستور حلقة تغذية راجعة حول الدارة المضبوطة، عبر ملف حثّي كونه يُقدم بعض المقاومة السالبة. يرجع ذلك جزئيًا إلى ميله للتداخل المُشع أثناء التذبذب، إذ استُبدل مُستقبِل إعادة التوليد بحلول الثلاثينيات من القرن العشرين بتصميمات أخرى لمُستقبلات التردد الراديوي المضبوط (كمُستقبلات الانعكاس على سبيل المثال)، وبخاصةٍ عبر اختراع آخر للمهندس آرمسترونغ وهو مُستقبِل التغاير الفوقي الذي يُعتبر قديمًا جدًا. ما تزال إعادة التوليد (التي يُطلق عليها الآن الارتجاع الإيجابي) مُستخدمًا على نطاق واسع في مجالات أخرى من الالكترونيات مثل المُذبذبات، والمرشحات الفعالة ودارات بوتسراب (التي يُطبق فيها جزء من مخُرجات مكبّر الصوت على المُدخلات). اخترع آرمسترونغ عام أيضًا عام 1922، دارة مُستقبل جديد تستخدم كميّات أكبر من إعادة التوليد وبطريقة أكثر تعقيدًا للوصول لأقصى تضخيم ممكن، وهي مستقبِل إعادة التوليد الفائق. لم يُستخدم بشكل واسع في أجهزة الاستقبال التجارية العامة، لكن نظرًا لعدد أجزائه الصغيرة؛ استُخدم في تطبيقات متخصصة. كان جهاز الإرسال والاستقبال لتحديد العدو والصديق (آي إف إف) أحد أوسع الأجهزة استخدامًا خلال الحرب العالمية الثانية. إذ تكمل الدارة المضبوطة الواحدة نظام الإلكترونيات بأكمله. ما يزال هذا الجهاز مُستخدمًا في عدد قليل من التطبيقات المتخصصة التي تطلب معدلًا منخفضًا من البيانات، كأجهزة فتح أبواب الكراج، وأجهزة الشبكات اللاسلكية، والألعاب، وأجهزة الاتصال اللاسلكية. (ar)
- Superreakční přijímač, někdy nazývaný superregenerační přijímač, je radiopřijímač který využívá tzv. superreakci k odtlumení rezonančního obvodu a zvýšení citlivosti. Tranzistor (popř. elektronka) ve vstupním obvodu přijímače relaxačně kmitá, čímž přijímač dosahuje velkého zesílení. (cs)
- El circuit regeneratiu és la base tecnològica del receptor de ràdio regeneratiu. Permet la demodulació de senyals de CW, AM i BLU. (ca)
- Der Superregenerativempfänger, auch als Pendelaudion bezeichnet, ist ein vergleichsweise einfaches Funkempfänger-Schaltungsprinzip, das zum Empfang amplitudenmodulierter und zum Teil sogar frequenzmodulierter Aussendungen (AM bzw. FM) geeignet ist. Einfache Audionempfänger mit Rückkopplung hatten zwar eine am Aufwand gemessen vergleichsweise gute Empfangsleistung, doch aufgrund der zusätzlich zur Senderabstimmung gegebenenfalls zu betätigenden Rückkopplung war die Bedienung wenig komfortabel. Speziell beim Empfang von schwächeren Funkstationen bzw. Rundfunksendern musste sie mit einem separaten Drehknopf mehr oder weniger feinfühlig eingestellt werden. Bei Rückkopplungsempfängern wird die maximale Empfindlichkeit kurz vor dem Schwingungseinsatz erreicht. Wird dieser Punkt überschritten, arbeitet die Schaltung als Oszillator und die Eigenschwingung überlagert sich der Senderschwingung. Bei nur etwas ungenauer Abstimmung entsteht ein dem Frequenzunterschied entsprechender Störton, welcher einen vernünftigen Empfang von AM- oder FM-Aussendungen unmöglich macht. Es wurde daher schon in der Anfangszeit der Funktechnik nach Verfahren gesucht, welche die Bedienung einer Rückkopplung überflüssig machen bzw. diese gegebenenfalls automatisieren sollten. Eine Lösungsmöglichkeit dieses Problems hatte man mit dem oft auch als Pendelempfänger oder kurz Pendler bezeichneten Superregenerativempfänger gefunden. Zunächst wurde die Schaltung auch oft als Pendelaudion bezeichnet, was aber technisch unzutreffend ist, da bei der Demodulation selbst im erweiterten Sinne nicht das Audionprinzip zur Anwendung kommt. (de)
- El circuito regenerativo es la base tecnológica de los transmisores o receptores de radio. Cómo el nombre ya da a entender, es un sistema que se regenera a sí mismo cuyo componente principal se denomina elemento activo, que puede ser un tubo de vacío o un componente de estado sólido como, por ejemplo, un transistor. Permite la demodulacion de señales de CW, AM y BLU. (es)
- Un circuit à réaction permet d'amplifier un signal électronique à répétition par le même tube électronique ou autre élément électrique tel un transistor à effet de champ.Inventé par Edwin Howard Armstrong en 1912 , un tel circuit consiste en un tube électronique amplifiant dont la sortie est connectée à son entrée en boucle à rétroaction, ce qui engendre une réaction positive. Ce type de circuit était très utilisé dans les récepteurs radio entre 1920 et la Seconde Guerre mondiale. Ils sont toujours en usage dans les produits électroniques simples, tels les . (fr)
- A regenerative circuit is an amplifier circuit that employs positive feedback (also known as regeneration or reaction). Some of the output of the amplifying device is applied back to its input so as to add to the input signal, increasing the amplification. One example is the Schmitt trigger (which is also known as a regenerative comparator), but the most common use of the term is in RF amplifiers, and especially regenerative receivers, to greatly increase the gain of a single amplifier stage. The regenerative receiver was invented in 1912 and patented in 1914 by American electrical engineer Edwin Armstrong when he was an undergraduate at Columbia University. It was widely used between 1915 and World War II. Advantages of regenerative receivers include increased sensitivity with modest hardware requirements, and increased selectivity because the Q of the tuned circuit will be increased when the amplifying vacuum tube or transistor has its feedback loop around the tuned circuit (via a "tickler" winding or a tapping on the coil) because it introduces some negative resistance. Due partly to its tendency to radiate interference when oscillating, by the 1930s the regenerative receiver was largely superseded by other TRF receiver designs (for example "reflex" receivers) and especially by another Armstrong invention - superheterodyne receivers and is largely considered obsolete. Regeneration (now called positive feedback) is still widely used in other areas of electronics, such as in oscillators, active filters, and bootstrapped amplifiers. A receiver circuit that used larger amounts of regeneration in a more complicated way to achieve even higher amplification, the superregenerative receiver, was also invented by Armstrong in 1922. It was never widely used in general commercial receivers, but due to its small parts count it was used in specialized applications. One widespread use during WWII was IFF transceivers, where single tuned circuit completed the entire electronics system. It is still used in a few specialized low data rate applications, such as garage door openers, wireless networking devices, walkie-talkies and toys. (en)
- 再生回路（さいせいかいろ、英語: regenerative circuit）、あるいは再生検波回路（さいせいけんぱかいろ、英語: regenerative detector circuit）とは、正帰還（ポジティブフィードバック）を加えて感度と選択度を高めた検波回路である。 再生回路は1912〜1913年頃に発明され、この回路を検波回路として用いた再生式受信機（英語: regenerative receiver）は簡単な回路で比較的優れた性能が得られたため、ラジオ受信機として1920年代から1940年代頃まで広く使用された。この回路は帰還量を大きくしすぎると発振してしまう欠点があり調整が難しく、その後スーパーヘテロダイン方式が一般的になるとラジオ受信機に使われることは無くなった。 この方式を改良し意図的に発振を断続（クエンチング）させることで帰還量の調整を不要にした超再生検波回路（英語: super-regenerative detector circuit）は、単純でLSI化しやすく消費電力が低いため現在でも研究が行われ、低価格、超低消費電力が要求される近距離無線通信システムに用いられている。 (ja)
- De regeneratieve ontvanger werd in de begintijd van de radio voor radio-ontvangst gebruikt. Hiermee was het mogelijk met weinig onderdelen een zeer gevoelige en selectieve radio-ontvanger te construeren. Het principe berust op het toepassen van positieve terugkoppeling (meekoppeling), zeer precies ingesteld, zo dat nog net geen oscillatorwerking plaatsvindt. De ontvanger gebruikte slechts één triode. Bij sterker signaal ging de triode ook meer stroom uit de batterij opnemen, en werkte zo tevens als .Vandaar dat de koptelefoon direct in de anodeverbinding van de triode werd opgenomen. In de praktijk moest de meekoppeling met de hand afgesteld worden (tickler in de figuur) door een spoel te verschuiven. Werd de meekoppeling te sterk, dan ging de ontvanger als zender werken, en stoorde andere radio-ontvangers in de buurt. Er ontstond dan een gillend geluid, aangeduid als "de Mexicaanse hond".Al met al vereiste het instellen en afstemmen van zo'n ontvanger, waarbij ook vaak verwisselbare spoelen werden gebruikt, heel wat vakmanschap, waardoor het gebruik aan een beperkte groep radio-enthousiasten voorbehouden bleef. Zowel de Amerikanen Edwin Howard Armstrong als Lee De Forest vroegen in respectievelijk 1914 (als student) en 1916 patent aan op de regeneratieve schakeling. Hoewel de Forest uiteindelijk een 12 jaar durende juridische strijd over deze patenten won, trekken deskundigen sterk in twijfel of de uitspraak juist was. Dit type ontvanger werd vooral in de jaren 1920 tot 1940 gebruikt. Door grootschalige productie van elektronische componenten zoals elektronenbuizen zakte de prijs van de onderdelen zodanig, dat het aantrekkelijk werd radio-ontvangers volgens het superheterodyneprincipe te bouwen, die veel stabieler en eenvoudiger te bedienen waren, maar veel meer onderdelen hadden. (nl)
- Detektor reakcyjny – układ lampowy lub tranzystorowy demodulujący i wzmacniający sygnał zmodulowany amplitudowo, wykorzystujący dodatnie sprzężenie zwrotne w układzie. Jest to układ , w którym detekcja następuje w obszarze siatka – katoda lampy, które tworzą razem diodę detekcyjną. Sygnał w.cz. przechodzi przez kondensator C2 i po wyprostowaniu przez obwód siatka – katoda pojawia się na siatce lampy w postaci dwóch składowych – zdemodulowanej małej częstotliwości i pozostałości sygnału wysokiej częstotliwości. Lampa wzmacnia te sygnały i na jej anodzie występują z większą siłą, tu są rozdzielane – sygnał małej częstotliwości jest kierowany do wyjścia przez kondensator C3, a sygnał wielkiej częstotliwości z powrotem do wejścia przez kondensator zmienny C4, potem przepływa przez cewkę L3. Cewka L3 jest tak włączona, aby sygnał sprzężenia zwrotnego dodawał się do sygnału wejściowego zwiększając jego poziom. Tą metodą znacznie się zwiększa czułość układu – nawet bardzo mały sygnał wejściowy wielkiej częstotliwości daje na wyjściu wysoki poziom sygnału małej częstotliwości, właśnie dzięki dodatniemu sprzężeniu zwrotnemu. Siłę tego sprzężenia (reakcję) reguluje się kondensatorem C4, który reguluje ilość prądu wracającego do wejścia, albo poprzez zmianę położenia cewki L3 – wtedy reguluje się siłę oddziaływania tej cewki. W sytuacji, gdy sprzężenie przekroczy pewną krytyczną wartość układ zamienia się w generator i zaczyna generować drgania o częstotliwości obwodu rezonansowego L2 – C1. Najkorzystniejsze ustawienie siły sprzężenia zwrotnego jest tuż przed punktem powstawania oscylacji. Zaletą tego układu jest jego bardzo duża czułość (praktycznie osiągane wartości wzmocnień osiągają kilkaset i więcej razy), dobra praca dla różnych zakresów częstotliwości, od fal długich aż do UKF-u, detekcja niemodulowanego sygnału telegraficznego A1 i prostota konstrukcji. Do wad należy możliwość generowania drgań (i promieniowania ich przez antenę odbiorczą jako zakłóceń) mała selektywność (układ zawiera tylko jeden obwód rezonansowy), do tego zależna od siły reakcji. Wadę tę wyeliminowano w . Jego zalety sprawiły, że był w powszechnym zastosowaniu w radiotechnice od początku pojawienia się lamp elektronowych aż do końca lat 30., a niekiedy np. w konstrukcjach amatorskich znacznie później. Detektory reakcyjne prawie zawsze pracowały na odbieranej częstotliwości w odbiornikach reakcyjnych, bywały poprzedzone czasami stopniem wzmacniacza w.cz. w celu zwiększenia czułości i selektywności, jednak czasami były też stosowane w superheterodynach. Typowym polskim odbiornikiem reakcyjnym jest Elektrit Superior z 1936 roku, a przedstawicielem rzadkiego rodzaju superheterodyn z detektorem reakcyjnym może być polski z 1939 roku. Amatorskie ze względu na możliwość odbioru telegrafii i prostotę były budowane do przełomu lat 70–80. (pl)
- Регенеративный радиоприёмник (регенератор) — радиоприёмник с положительной обратной связью в одном из каскадов усиления радиочастоты. Обычно прямого усиления, но известны и супергетеродины с регенерацией как в УРЧ, так и в УПЧ. Отличается от приёмников прямого усиления более высокой чувствительностью (ограничена шумами) и избирательностью (ограничена устойчивостью параметров), но меньшей устойчивостью работы и наличием паразитного излучения. (ru)
|
| rdfs:comment | - Superreakční přijímač, někdy nazývaný superregenerační přijímač, je radiopřijímač který využívá tzv. superreakci k odtlumení rezonančního obvodu a zvýšení citlivosti. Tranzistor (popř. elektronka) ve vstupním obvodu přijímače relaxačně kmitá, čímž přijímač dosahuje velkého zesílení. (cs)
- El circuit regeneratiu és la base tecnològica del receptor de ràdio regeneratiu. Permet la demodulació de senyals de CW, AM i BLU. (ca)
- El circuito regenerativo es la base tecnológica de los transmisores o receptores de radio. Cómo el nombre ya da a entender, es un sistema que se regenera a sí mismo cuyo componente principal se denomina elemento activo, que puede ser un tubo de vacío o un componente de estado sólido como, por ejemplo, un transistor. Permite la demodulacion de señales de CW, AM y BLU. (es)
- Un circuit à réaction permet d'amplifier un signal électronique à répétition par le même tube électronique ou autre élément électrique tel un transistor à effet de champ.Inventé par Edwin Howard Armstrong en 1912 , un tel circuit consiste en un tube électronique amplifiant dont la sortie est connectée à son entrée en boucle à rétroaction, ce qui engendre une réaction positive. Ce type de circuit était très utilisé dans les récepteurs radio entre 1920 et la Seconde Guerre mondiale. Ils sont toujours en usage dans les produits électroniques simples, tels les . (fr)
- 再生回路（さいせいかいろ、英語: regenerative circuit）、あるいは再生検波回路（さいせいけんぱかいろ、英語: regenerative detector circuit）とは、正帰還（ポジティブフィードバック）を加えて感度と選択度を高めた検波回路である。 再生回路は1912〜1913年頃に発明され、この回路を検波回路として用いた再生式受信機（英語: regenerative receiver）は簡単な回路で比較的優れた性能が得られたため、ラジオ受信機として1920年代から1940年代頃まで広く使用された。この回路は帰還量を大きくしすぎると発振してしまう欠点があり調整が難しく、その後スーパーヘテロダイン方式が一般的になるとラジオ受信機に使われることは無くなった。 この方式を改良し意図的に発振を断続（クエンチング）させることで帰還量の調整を不要にした超再生検波回路（英語: super-regenerative detector circuit）は、単純でLSI化しやすく消費電力が低いため現在でも研究が行われ、低価格、超低消費電力が要求される近距離無線通信システムに用いられている。 (ja)
- Регенеративный радиоприёмник (регенератор) — радиоприёмник с положительной обратной связью в одном из каскадов усиления радиочастоты. Обычно прямого усиления, но известны и супергетеродины с регенерацией как в УРЧ, так и в УПЧ. Отличается от приёмников прямого усиления более высокой чувствительностью (ограничена шумами) и избирательностью (ограничена устойчивостью параметров), но меньшей устойчивостью работы и наличием паразитного излучения. (ru)
- دارة إعادة التوليد هي دارة مُضخم الصوت التي تستعمل الارتجاع الإيجابي (تُعرف أيضًا باسم إعادة التوليد أو رد الفعل)، تطبَّق بعض مُخرجات جهاز التضخيم مرة أخرى على المدخلات؛ لتُضاف إلى إشارتها، وتزيد التضخيم. أحد الأمثلة على ذلك هو مُشغِل شميت (الذي يُعرف أيضًا باسم المقارن المتجدد)، ولكن الاستخدام الأشيع لهذا المصطلح هو في مُضخمات التردد الراديوي، وخاصة مستقبلات إعادة التوليد، لزيادة كبيرة في الكسب لأجل مرحلة تضخيم واحدة. (ar)
- Der Superregenerativempfänger, auch als Pendelaudion bezeichnet, ist ein vergleichsweise einfaches Funkempfänger-Schaltungsprinzip, das zum Empfang amplitudenmodulierter und zum Teil sogar frequenzmodulierter Aussendungen (AM bzw. FM) geeignet ist. Einfache Audionempfänger mit Rückkopplung hatten zwar eine am Aufwand gemessen vergleichsweise gute Empfangsleistung, doch aufgrund der zusätzlich zur Senderabstimmung gegebenenfalls zu betätigenden Rückkopplung war die Bedienung wenig komfortabel. Speziell beim Empfang von schwächeren Funkstationen bzw. Rundfunksendern musste sie mit einem separaten Drehknopf mehr oder weniger feinfühlig eingestellt werden. Bei Rückkopplungsempfängern wird die maximale Empfindlichkeit kurz vor dem Schwingungseinsatz erreicht. Wird dieser Punkt überschritten, ar (de)
- A regenerative circuit is an amplifier circuit that employs positive feedback (also known as regeneration or reaction). Some of the output of the amplifying device is applied back to its input so as to add to the input signal, increasing the amplification. One example is the Schmitt trigger (which is also known as a regenerative comparator), but the most common use of the term is in RF amplifiers, and especially regenerative receivers, to greatly increase the gain of a single amplifier stage. (en)
- Detektor reakcyjny – układ lampowy lub tranzystorowy demodulujący i wzmacniający sygnał zmodulowany amplitudowo, wykorzystujący dodatnie sprzężenie zwrotne w układzie. Jest to układ , w którym detekcja następuje w obszarze siatka – katoda lampy, które tworzą razem diodę detekcyjną. Sygnał w.cz. przechodzi przez kondensator C2 i po wyprostowaniu przez obwód siatka – katoda pojawia się na siatce lampy w postaci dwóch składowych – zdemodulowanej małej częstotliwości i pozostałości sygnału wysokiej częstotliwości. Lampa wzmacnia te sygnały i na jej anodzie występują z większą siłą, tu są rozdzielane – sygnał małej częstotliwości jest kierowany do wyjścia przez kondensator C3, a sygnał wielkiej częstotliwości z powrotem do wejścia przez kondensator zmienny C4, potem przepływa przez cewkę L3. Ce (pl)
- De regeneratieve ontvanger werd in de begintijd van de radio voor radio-ontvangst gebruikt. Hiermee was het mogelijk met weinig onderdelen een zeer gevoelige en selectieve radio-ontvanger te construeren. Het principe berust op het toepassen van positieve terugkoppeling (meekoppeling), zeer precies ingesteld, zo dat nog net geen oscillatorwerking plaatsvindt. De ontvanger gebruikte slechts één triode. Bij sterker signaal ging de triode ook meer stroom uit de batterij opnemen, en werkte zo tevens als .Vandaar dat de koptelefoon direct in de anodeverbinding van de triode werd opgenomen. In de praktijk moest de meekoppeling met de hand afgesteld worden (tickler in de figuur) door een spoel te verschuiven. Werd de meekoppeling te sterk, dan ging de ontvanger als zender werken, en stoorde andere (nl)
|
